.JPG "Image")
In dit artikel wil ik iets zeggen over het kerkelijke en geestelijke
leven van kerken in de Nederlandse gereformeerde traditie aan de andere
zijde van de oceaan. Dit is uiteraard een zeer breed onderwerp. Daarom
zullen we ons beperken tot ??n van die kerken, nl. de Free Reformed
Churches of North America (FRC). De reden waarom ik mij richt op dit kerkverband is niet moeilijk te raden. Allereerst is dit het kerkverband waarmee onze kerken de nauwste vorm van kerkelijke omgang hebben in het buitenland. Officieel heet dat ?volledige correspondentie?. Dat houdt o.a. in dat beide kerken over en weer predikanten kunnen beroepen. Achterin ons Jaarboek staat een volledig overzicht van de gemeenten van de FRC. De tweede reden is dat ik bijna 14 jaar deel heb mogen uitmaken van dit kerkverband. Vanuit de gemeente Siegerswoude-De Wilp vertrokken wij in 1993 met ons toen nog jonge gezin naar Langley in Brits Columbia, Canada. Indertijd heeft er een interview in het Kerkblad voor het Noorden gestaan.
Ontstaan
Om iets te schrijven over het huidige kerkelijke leven is het misschien goed om eerst iets te zeggen over het ontstaan van dit relatief kleine kerkverband. Pas na de Tweede Wereldoorlog zijn de FRC ontstaan. Dit was het gevolg van de grote stroom emigranten, die Nederland verlieten. Canada was een veelbelovend land. Het trok velen aan, die Nederland te benauwd vonden, de dreiging van het communisme voelden, of gewoon aangetrokken werden door het avontuur. Nederlanders zijn van huis uit ondernemend en velen hebben het dan ook ver gebracht in Noord-Amerika. Ook vanuit de noordelijke provincies trokken velen naar dit land dat ?vloeide van melk en honing?. Vele namen die eindigen op ?ga, ?ma of ?stra herinneren daar aan.
Andere kerken van gereformeerde origine
Dit alles betekent niet dat er geen gereformeerd kerkelijk leven in Noord-Amerika was. Hollandse immigranten hebben door de eeuwen heen ? al vanaf 1628 ? hun eigen kerk gesticht. Aanvankelijk trok men naar de VS, pas vanaf de Tweede Wereldoorlog ging de grote stroom naar Canada. Zonder de lezers te vermoeien met namen, wil ik toch de afkortingen noemen van een aantal gereformeerde (of reformatorische) kerken: RCA, CRC, PRC, NRC, RCNA, en CanRC. Op het Noordamerikaanse continent vonden recentelijk ook weer afsplitsingen plaats. Zo ontstonden aan het eind van de 20e eeuw OCRC, URC en HRC. De letter R in al deze namen staat voor ?Reformed?. Wanneer de R erin zit, liggen de ?roots? dus in Nederland.
Enkele gegevens
De FRC tellen bij elkaar 20 gemeenten. Slechts 3 gemeenten liggen in de VS, de overige zijn te vinden in Canada, d.w.z. in de provincies Ontario, Alberta en Brits Columbia. Er zijn 14 predikanten in actieve dienst en 3 emerituspredikanten. Op ?t moment zijn er 2 studenten. Een van hen, Derek Baars, hoopt deze zomer af te studeren. Ik vermeld zijn naam, omdat deze jongeman vanaf zijn geboorte blind is. Dit laat wel zien dat de Heere niets in de weg staat om mensen te roepen en te bekwamen tot Zijn dienst! Op welke wijze aan zijn roeping invulling gegeven zal worden, is nu nog niet bekend. Maar het is wel heel bijzonder. Het kerkverband telt in totaal ongeveer 4500 leden. Eenmaal per jaar wordt een synode gehouden, waarheen iedere gemeente afgevaardigden stuurt.
Kerkelijk en geestelijk leven
De roots van de FRC liggen in de Reformatie en ? in het verlengde daarvan ? de Afscheiding. De Drie Formulieren van Enigheid (Heidelbergse Catechismus, Nederlandse Geloofsbelijdenis en Dordtse Leerregels) worden ook onderschreven door de FRC. De prediking, die de CGK gevormd heeft, heeft ook zijn spoor getrokken in de FRC: een prediking waar Christus centraal staat, en die ook ?onderscheidenlijk? is; een prediking die niet eenzijdig belofteprediking is, maar ook niet eenzijdig de nadruk legt op de kenmerken van het ware geloof. Zo staan ook de FRC in de spanning tussen automatisme en valse lijdelijkheid. Ook in de FRC zijn liggingsverschillen, daar hoeven we niet omheen te draaien. Ondanks dat is er een grote saamhorigheid. Die wordt o.a. bevorderd door het kerkelijke orgaan The Messenger. Bovendien worden er jaarlijks conferenties en jeugdkampen georganiseerd. Over het algemeen vallen de FRC te typeren als een behoudend kerkverband. In offici?le publicaties wordt de King James Version gebruikt, terwijl men op de kansel de vrijheid heeft om ook de New King James Version te gebruiken. In de eredienst wordt uitsluitend gezongen uit de Psalter. Dat zijn de 150 Psalmen met een aantal gezangen, zoals de bekende Lofzangen.
Contacten
De FRC onderhouden contacten met andere kerken, zowel ? Reformed? als presbyteriaanse kerken. Laatstgenoemde kerken stoelen ook op de reformatie, maar stammen uit Schotland. Contacten zijn er met kerken in Schotland en Ierland. Een klein kerkverband met een breed blikveld, en tegelijk trouw aan het Woord van God en de belijdenis van de kerk. Ook wordt de roeping gevoeld om zending en evangelisatie te bedrijven. In Guatemala is een zendingspost, waar ook ds. E. Everts een aantal jaren heeft gewerkt. Verder verzorgen een aantal predikanten radiouitzendingen, locaal en over de grenzen.
Andere cultuur, zelfde vragen
Er zou nog veel meer te zeggen zijn over deze kerken. Men staat duidelijk binnen de worsteling om aan de ene kant vast te houden aan de gereformeerde erfenis, en tegelijk om gereformeerd te zijn binnen een andere cultuur. Dit brengt spanningen met zich mee. Er is het gevaar aan de ene kant om op te gaan (of onder te gaan) in de geestelijke stromingen op het Noordamerikaanse continent. Aan de andere kant is er de verzoeking om zich terug te trekken in eigen kring en zo te vervallen tot conservatisme. Het vraagt waakzaamheid en gebed om te staan in het geloof dat eenmaal de heiligen is overgeleverd. Kennen wij hetzelfde eigenlijk ook hier niet? Het kerkelijk leven speelt zich niet af op een eiland, maar midden in een cultuur die van God en Zijn Woord vervreemd is. Het komt aan op het beoefenen van de vreemdelingschap: in de wereld leven en toch niet van de wereld zijn. Dit vraagt een levend geloof.
Eind 1993 emigreerde ons gezin vanuit Friesland naar Canada. Het was een wereldreis. Onze kinderen zijn in die jaren ?vercanadeesd?. De Heere leidde onze weg weer terug naar Nederland. Waar we ook wonen en werken, Jezus Christus blijft Dezelfde. Zoals de zon elk deel van de aarde beschijnt, zo straalt het zonlicht van Gods genade in Christus ook over de hele aarde. Zegene de Heere Zijn kerk in Noord-Amerika, Nederland, en overal elders in de wereld.
Zeewolde
J.W. Wüllschleger