Regelmatig trouwt er een jong stel in onze kerkelijke gemeente
Groningen. Ik ben altijd benieuwd hoe het stel elkaar heeft leren
kennen. ?Via internet?, is het antwoord dat ik opvallend vaak krijg te
horen. Christenen weten hun levenspartner in toenemende mate te vinden
via de muis. Levensgeluk na het klikken op de muis. Funky Fish, ik had van deze site nog niet gehoord totdat een aanstaand bruidspaar mij van het bestaan op de hoogte bracht. Zij hadden elkaar via Funky Fish leren kennen. Toch die site maar eens opgezocht. En ik lees op de homepage: ?Funky Fish is met 19300 vrouwen en mannen de populairste community en datingsite voor christenen en christelijke singles. Ben jij op zoek naar nieuwe vrienden, een relatie of date? Maak dan nu gratis een visakte aan.
Mailen, chatten, bloggen, foto's plaatsen en een geschikte christelijke kerk vinden; het kan allemaal op deze online ontmoetingsplaats en datingsite. Ook heeft dit sociale netwerk honderden groepen/hyves. Vrienden maken en dating is nog nooit zo fun(ky) geweest!?
Veel vragen?.??n antwoord
Bovenstaand kopje is de titel van een boek dat in 1940 werd uitgegeven. Joh.C. Francken geeft in dat boek op veel vragen een antwoord. Zo ook op de vraag: ?Hoe te denken over huwelijksadvertenties?? Het antwoord van Francken werkt zo?n zeventig jaar later wat op de lachspieren. Ik geef wat citaten uit zijn antwoord door. ?Ik heb wel eens gezegd, dat onze Christelijke dagbladen aan die dingen niet meededen, maar van verschillende zijden heeft men mij toen de bewijzen gezonden, dat het wel gebeurde. Ik betreur dat ten zeerste en het verheugt mij te kunnen zeggen, dat er ook bladen zijn, die pertinent weigeren zulke advertenties, ook als zij in verkapten vorm gesteld zijn, op te nemen.? ?En een jongen die God vreest?zal bij zoo?n stap voor het leven behoefte hebben, Gods zegen te vragen. En dan zoekt hij. Hoe? Door langs de straten te speuren naar een lief snuitje? Door de maatschappelijke ranglijst te bestudeeren van de inwoners van de stad of van het dorp, die huwbare dochters hebben? Immers neen! Maar hij ziet rond in den eigen levenskring van kerk of vereeniging of vriendenschaar. En als dan het gebed in zijn ziel leeft, om door Gods eigen hand een vrouw te mogen ontvangen, dan zoekt hij en hij weet, als het moet ook te wachten! Dat is heel wat anders dan dat hij in de krant het begeerde artikel per advertentie opvraagt.? ?En ik vraag: welk eerbaar meisje dat ook alleen in de vreeze des Heeren haar toekomstigen echtgenoot begeert te vinden, zal op zo?n advertentie schrijven??
De heer Francken zou vandaag de dag zijn antwoord met verbazing herlezen. Welke (christelijke) krant kent geen contactadvertenties? De bladen hebben het advies van Francken (?En laten onze Christelijke bladen getrouw blijven aan het eenmaal ingenomen standpunt: geen huwelijksadvertenties, ook de verkapte niet!?) al jaren niet serieus genomen.
Zaak van het hart en van gebed
Al te hard moeten we ook niet lachen om de aangehaalde woorden. Wie weet of men zich over zeventig jaar vrolijk maakt over onze opvattingen? Vraag mij niet hoe het komt dat Francken het plaatsen van een huwelijksadvertentie niet passend vindt. Het komt bij hem blijkbaar als niet fatsoenlijk over. Gods zegen kan toch niet rusten op een dergelijk actief zoeken naar een levenspartner, zo stelt hij. En als er dan toch een gelukkig huwelijk uit voortkomt dan is het ?maar gelukkig, dat God in de consequenties ons niet houdt aan onze dwaasheden. Maar daarom is het nog niet goed, dat we die dwaasheden uithalen!? Waarom zou Gods zegen niet kunnen rusten op een contactadvertentie of op een datingsite? Wordt de zoektocht daardoor minder een zaak van het hart, of van de binnenkamer dus, van het gebed? Francken meent dat dat het geval is. Francken wijst de weg van de advertentie af en hij zou vandaag natuurlijk ook het internet als zoekmiddel hebben afgewezen.
Natuurlijk, het zoeken van een levenspartner is een zaak van gebed. Maar om nou op voorhand een bepaalde methode van zoeken af te wijzen dat gaat me te ver.
Behoefte aan dating groeit
Dating kennen we als begrip nog niet zolang. Een aantal tientallen jaren geleden kenden we de uitdrukking nog niet. Huwelijken werden vroeger vooral gesloten tussen mensen met een gelijke maatschappelijke positie waarbij wederzijdse ouders een flinke vinger in de pap hadden bij het regelen ervan. Verliefdheid leek meer een bijproduct van het huwelijk dan dat het een absolute voorwaarde was om te trouwen. Toch is daten toch ook iets van alle tijden. Van het franse woord fl?ner kennen we ons woord flaneren: rondkuieren om gezien en bewonderd te worden vermeldt mijn ?vreemde woordenboek? uit 1970. Ogenschijnlijk was dat flaneren een rondwandelen zonder doel maar ondertussen bekeken de jonge dames en heren elkaar maar al te goed. De jongens aan de ene kant van de straat en de meiden aan de andere kant. Ziet hij, ziet zij mij?
Er is heel wat veranderd in onze samenleving. Nederland telt momenteel circa 2,2 miljoen vrijgezellen. Dit aantal neemt sterk toe. In 2015 denkt men dat ons land 3 miljoen singles telt. In Amsterdam is circa 40% van de mensen tussen de 25 en 40 jaar alleenstaand.
De groei van het aantal singles kan gezocht worden in de vrijheid die onze samenleving kent. Economisch gezien was een relatie vroeger meer noodzakelijk. Daarnaast wordt het ontbreken van een relatie door de samenleving meer geaccepteerd dan enige decennia geleden het geval was. Onderzoekers wijzen ook op de emancipatie van vrouwen.
Christelijk daten
Ik beschik niet over statistische gegevens maar het zou best eens de moeite waard zijn om na te gaan waar (jonge) mensen op letten bij het zoeken naar een levenspartner. Blijkbaar is een gedeeld geloof een niet onbelangrijke ?criterium? bij de zoektocht. Niet voor niets zijn er sites die zich richten op vrijgezelle christenen. Ook christenen doen aan speeddating: daten waarbij mensen een korte tijd (bijvoorbeeld 3 minuten) de tijd krijgen om met elkaar kennis te maken. Of wat te denken van dinnerdaten: tijdens een meergangenmenu kennis met elkaar maken. Of: ga doe-daten. In dat geval ga je iets leuks met elkaar doen en leer je elkaar daardoor beter kennen.
Criteria?
Ik zou bijna zeggen: de gouden regel. Zo u wilt dat de mensen u doen, doet u hen evenzo. Houd een diep respect voor elkaar. We leven weliswaar in een snelle samenleving maar voor het opbouwen van een relatie mag zeker wel de tijd genomen worden. Speeddaten wil niet zeggen dat er morgen getrouwd moet worden. En ? last but not least ? blijf in de grote wereld van het web het kaf van het koren scheiden?
N. Vennik
Groningen