Sinds een week is Nederland, ja heel Europa weer in de ban van koning voetbal. Eigenlijk is dat al veel langer zo. In de laatste week, voordat het toernooi begon, werd er in elke nieuwsuitzending voor radio en tv wel iets verteld over de toestand van onze ‘nationale helden’: alles onder controle, een kleine spierverrekking bij een van de spelers, de trainer geeft korte antwoorden, er wordt lekker getraind, ’s avonds met z’n allen naar de film, de trainer moet mij opstellen, enz. Ja, zelfs als iemand niet naar het toilet kan van de zenuwen, is het de moeite waard heel Nederland hierover in te lichten. Vaste televisieprogramma’s moeten wijken voor uitzendingen over het Nederlands elftal. Eerst komt het voetbalnieuws, dan een hele poos niks en dan het andere nieuws in de wereld. En wat te denken van de oranjegekte in de straat, op de pleinen, op je werk. Alles kleurt oranje. Kortom: Nederland is in de ban van voetbal. Of je het er mee eens bent of niet, je wordt er op alle mogelijke manieren mee geconfronteerd. Soms weet men van gekkigheid niet meer waar men het over moet hebben.
De aanvangstijden van vergaderingen worden verschoven, sommige bijeenkomsten worden uitgesteld naar een later tijdstip. Soms heeft het een positief effect: de files zijn ’s avonds om zes uur opgelost. Want miljoenen mensen zitten voor de buis om hun idolen te bewonderen als het goed gaat of om te bekritiseren als het minder goed gaat. De volgende dag moet je er natuurlijk over kunnen meepraten op school, je werk en . . . . . . Vult u maar in. Als je de wedstrijden van de vorige dag niet gezien hebt, moet je je bijna verdedigen waarom je niet gekeken hebt.
Wat staat dit allemaal in schril contrast met de Bijbelse Boodschap. Hoewel daar ook sprake is van De Koning wordt Zijn Naam in Het Journaal niet genoemd. Nou ja, een paar flitsen van de EO jongerendag of (en dat gebeurt te vaak) je hoort Zijn Naam als stopwoord.
Vertellen over Jezus mag, maar dan alleen in de kerk of in je eigen huis. Alstublieft niet in het openbaar. Je krijgt er de mensen trouwens ook niet warm voor. De meesten halen de schouders erbij op. En de eigenaren van spandoeken of uithangborden met daarop de tekst ‘Jezus leeft’ worden vriendelijk maar dringend verzocht deze te verwijderen.
Nu is er voor de radio en tv natuurlijk een aantal programma’s, verzorgd door de christelijke omroepen, waarin het christelijk geloof als een rode draad in is verweven. Maar het aantal luisteraars of kijkers is, in vergelijking met een voetbaluitzending, minimaal. Een uitzondering hierop was The Passion in Rotterdam. Al was daar zoveel entertainment bij dat ook daar wel vraagtekens bij te plaatsen zijn. En ‘s maandags op je werk? Wie luistert er nog naar je indrukken in de kerk?
Moet dit commentaar negatief eindigen? Zeker niet. Want hoewel voor zeer velen Koning Jezus slechts alleen maar een naam is, een interessant figuur die leefde aan het begin van onze jaartelling, is Hij voor allen die Zijn Naam oprecht belijden de Redder, Heiland, Zaligmaker. Bij hen komt Jezus op de eerste plaats. Zij belijden hun zonden en zoeken bij Hem vergeving. Ze gaan Hem aanbidden. Om het in sporttermen te zeggen: Hij wordt hun idool. Ze durven ook buiten hun eigen kring vrij over Hem te spreken. Hoe dat kan? Omdat ze Gods Heiligdommen zijn binnengegaan (Psalm 73).
Dokkum
Pieter Sijtsma