In de gemeente komt veel lauwheid voor. Veel meer dan we denken en veel meer dan we erkennen. Kerkverlating en het verzuim van diensten zijn daar bijvoorbeeld uitingen van. Het is tegenwoordig zeer lastig om voldoende ambtsdragers te vinden. Bij (belangrijke) kerkelijke bijeenkomsten zijn er vaak opvallend veel afwezigen en niemand lijkt zich erom te bekommeren. Bij evenementen, in commissies en bij ander kerkelijk werk zie je steevast dezelfde gezichten. Het merendeel van de gemeente onttrekt zich stelselmatig aan zijn verantwoordelijkheid. Lauwheid heerst, over de gehele breedte van de gemeente.
Het begint bij ons persoonlijk en sluipt er ongemerkt in. Lezen we nog wel dagelijks uit Gods Woord? Bidden we om leiding door de Heilige Geest? Bidden we elke dag en doen we dat oprecht: leggen we onze diepste twijfels, vragen, gevoelens en zorgen bij Hem neer?
In Johannes’ visioen (Openbaring 1), ingegeven door Jezus zelf, wordt de gemeente van Efeze gewaarschuwd om met het leven te breken dat zij leidt. De liefde van weleer is door de gemeente opgegeven. De gemeente van Laodicea wordt verweten lauw te zijn. Ook zij moet breken met het leven dat geleid wordt. Geldt dezelfde oproep niet nog steeds, anno 2014? Leven wij naar Gods wil? Maken we keuzes die opbouwend en verrijkend zijn voor ons geloofsleven?
Lauwheid wordt door God verafschuwd en leidt onvermijdelijk tot Gods oordeel. Het is daarom ieders plicht om elke dag alert en waakzaam te zijn. Niet alleen in de gemeente maar ook waar het uw eigen geestelijke (geloofs)leven betreft. Waar tekenen van lauwheid zichtbaar worden, rest er slechts één remedie: bekering. Ga ermee aan de slag en breek met de zaken die u van God afhouden. Het bestrijden van lauwheid, en daarmee het werk van de duivel, is niet iets wat we op eigen kracht kunnen oplossen. Het is essentieel om ons tot God te wenden, onze fouten te erkennen en om vergeving te vragen. Vervolgens kan het maken van stappen in de goede richting natuurlijk niet uitblijven. Lauwheid dient onze volledige aandacht te hebben, in ons streven te worden tot een eensgezinde gemeente en trouwe discipelen.
Henri Scholing, Noordscheschut