Bezigt u bovenstaande woorden wel eens? Ik wel. Al weet ik natuurlijk heel goed dat dit een kwalijke vorm van slachtofferdenken is. Maar daarom denk ik het nog wel eens. Gek eigenlijk, we denken nooit zo als ons iets moois overkomt. Dan heet het ‘toeval’ of ‘geluk hebben’. Nét zo heidens.
Op het moment dat ik dit schrijf, is het heus raak. Manlief zit vanaf vandaag een aantal dagen in België. Hij was nog maar nauwelijks vertrokken of datgene waar ik oprecht fobisch voor ben deed zich voor in huis. De eerste signalen van een zich ontwikkelende, onafwendbare verstopping. Ergens ondergronds. Bij de ontdekking voelde ik onmiddellijk mijn bloeddruk stijgen (ook dat nog).
In mijn beleving gebeuren in afwezigheid van mijn man altijd lekkages en verstoppingen. Leidingen, ik griezelde er als kind al van. Misschien moet ik er nog eens voor in therapie (Zwarte Piet heb ik zelf al verwerkt). Ik kan zo een aantal gebeurtenissen opsommen. Lekkage vanuit de badcel in het plafond, pal boven de eettafel (man zat in Ardennen). Lekke (nieuwe!) wasmachine op de zolderetage (man in Mozambique). Water dat opeens door het plafond van de hal naar beneden kwam gestroomd (man ergens midden in het land, dat ging nog). En nu weer.
Doen dit soort gebeurtenissen zich ook voor als ik er <<cursief openen>>niet <<sluiten>> alleen voorsta? Jawel. Ik ben dan alleen iets minder in paniek. Nou ik hierover nadenk: alsof we een abonnement hebben op dat soort crisisjes! Wat mij weer sterkt in de overtuiging dat het mij kennelijk weer moet overkomen.
Sommigen zeggen dat dit karma is. Met mijn angsten roep ik het noodlot op, of zoiets. Klinkt als eigen schuld, dikke bult. Maar nee, zo mag je dat dan ook weer niet bekijken. Je moet het zien als ‘kansen’ om te léren. Het universum wil jou wat leren. Dus, dan moet het jou inderdaad overkomen. Want je heb je les nog niet geleerd. Wauw.
Voor je het weet heb je er nóg een fobie bij: zo’n alomtegenwoordig, onverbiddelijk, zelfregulerend universum dat in je nek staat te hijgen. Dan wacht er nog heel wat, hardleers als ik ben. Nee, deze ridicule leer mag het riool in. Zodra dat weer functioneert. Eén fobie is wel genoeg.
Nynke Sikkema-Holwerda, Hoogeveen