Ik schrijf dit commentaar een dag na Prinsjesdag waarop de koning de troonrede heeft uitgesproken. De troonrede is een regeringsverklaring waarin de plannen voor het komend jaar uit de doeken worden gedaan.
Ambitie voor de regering
In de commentaren daarop kwam naar voren dat de regeringsplannen voor de komende tijd weinig ambitie uitstralen. Wat wil de regering in het komend jaar bereiken? Wat zijn de doelstellingen waarop men zich richt? Het zijn veelal plannen om met wat belastinggeld de burgers te paaien om in een volgend jaar weer op deze partijen te stemmen. Maar er is veel minder aandacht voor de grote noden in onze tijd: de vele miljoenen vluchtelingen, de vele werklozen in ons land en de zorg om het milieu in het vergroenen van onze maatschappij.
Ambitie in de kerk
Ook in de kerk zijn we in september weer begonnen met allerlei kerkelijk werk. Welke ambitie heeft de kerkenraad voor het komend seizoen? Of heeft de kerkenraad geen ambitie? Gewoon doorhobbelen en de mensen tevreden houden, zodat ze blijven? Of is er een ambitie voor missionaire groei: het komend seizoen 5% meer leden? Of is er de ambitie van persoonlijke geestelijke groei: je bewust worden dat we in een Godvijandige wereld leven en dat wij in alles een positieve christelijke keuze maken om daarin op de Here Jezus te gaan lijken?
Persoonlijke ambitie
Als je jong bent kijk je uit naar de toekomst. Je hebt je idealen en je ambities. Je wilt iets maken van je leven, van je relatie, van je werk. Iemand die geen ambitie heeft, is een loser. Nu ben ik sinds april met pensioen (emeritaat = uitgediend). Wat zijn mijn ambities? Doet dat er nog wat toe? Ben ik te moe? Of heeft het geen zin meer en wacht ik geduldig totdat ik dood ga? Ik kan de ambitie hebben om te genieten van mijn vrije tijd. Maar is dat eerlijk te midden van een wereld in nood, in de problematiek van opvang van vluchtelingen of in het helpen in de mantelzorg?
Ambitie van de Here Jezus voor deze wereld en voor mij
Henk Jonkman, Dronten