Met het kerkelijk seizoen zijn ook de catechisaties weer begonnen. En vooral in de voorbereiding kan dat heel wat stress met zich meebrengen. Zijn de jongeren wel gemotiveerd? Spreken we ze voldoende aan? Hoe zorg je ervoor dat ze met plezier naar catechisatie gaan, maar ook wat leren…? Veel vragen en vaak maar weinig antwoorden.
Inmiddels hebben we in Dedemsvaart alweer twee avonden catechisatie gehad. In de voorbereiding zijn veel van bovenstaande vragen naar voren gekomen. We hebben ons best gedaan om een mooi programma samen te stellen, maar het gebeurt regelmatig dat ik niet heel veel goede zin heb als ik naar de kerk fiets op dinsdagavond. Er zijn heel wat jongeren die ongeïnteresseerd zijn (of: lijken?). En de voorbereiding is ook niet altijd optimaal, waardoor ik me zorgen maak.
Toch is het goed om niet in die zorgen te blijven hangen. Het geven van catechisatie is ontzettend mooi. Niet alleen maar dankbaar en vreugdevol, maar wat een luxe is het als je beseft dat je één uur per week al die jongeren voor je hebt zitten. En wat is het goed om met ze in gesprek te gaan; vragen te stellen; te leren over hun (belevings)wereld. Wat is het mooi als je ze iets mag leren (want ze komen echt niet alleen voor de gezelligheid). Wat is het geweldig als je iets mag overbrengen van het wonderlijke evangelie van onze Here Jezus Christus.
En naast moeizame avonden, zijn er zoveel mooie avonden. Omdat je echt contact maakt met jongeren en omdat ze zo vaak opzoek zijn. Wat is het mooi als je een stukje van die zoektocht mee mag maken. Wat is het heerlijk als ze iets van dat evangelie gaan begrijpen en als je merkt dat er iets blijft hangen, dat de Geest ook dit werk wil gebruiken in het proces waarin jonge mensen tot geloof komen.
Soms is het een moeizaam proces, dat zeker. Maar dat de catechisaties er zijn en dat je tot echt contact met jongeren mag komen, dat is inderdaad pure luxe. Laten we ervan genieten!
Wouter Moolhuizen, Dedemsvaart,