In ons kerkblad lees je onder het nieuws van de plaatselijke gemeenten geregeld de oproep namen in te dienen van personen die men geschikt acht voor het ambt van ouderling en/of diaken. Deze oproep staat niet op zichzelf, maar staat in het reglement voor de verkiezing van ambtsdragers, zoals omschreven in de kerkorde. En naar mijn overtuiging is dit een goede zaak. Zo kan de gemeente er ook echt bij betrokken raken en de kerkenraad helpen te komen tot kandidering.
Ik kan mij echter niet aan de indruk onttrekken dat de laatste tien jaar hiervan steeds minder gebruik wordt gemaakt. Dat is erg jammer. Zo mag de kerkenraad het zelf uitzoeken en lijkt het een onderonsje van de kerkenraad te worden. Dertig, veertig jaar geleden werd hiervan veel meer gebruik gemaakt. Waarom nu niet meer? Wat de reden hiervan is? Ik noem er een paar.
- Ik ken de gemeente niet zo goed en daarom lever ik maar geen namen in;
- Ik zie mijn ingediende namen nooit terug op het stembriefje;
- De kerkenraad zoekt het maar uit, als ze mij maar niet kandideren.
Zulke reacties werken demotiverend. Hoe komt dat? Is men niet betrokken bij het gemeentelijk gebeuren? Alleen maar de zondagse erediensten bijwonen en dat is het? Is het onverschilligheid? Maar ook: luistert de kerkenraad wel naar de gemeente? Waarom worden personen die vaak genoemd worden niet gekandideerd?
Natuurlijk kunnen er altijd redenen zijn waarom iemand niet gekandideerd kan worden. Bijvoorbeeld bijzondere gezinssituaties, kerkgang, of de persoon heeft al een drukke bestuursfunctie bij een christelijke instelling. Maar gemeenteleden die betrokken zijn op het gemeentelijk leven weten dit vaak zelf ook wel en zullen hiermee bij het indienen van namen rekening houden. Daar komt nog een belangrijk punt bij. Ook gemeenteleden die namen indienen, behoren net zoals de kerkenraad, hiermee biddend bezig te zijn.
Om te komen tot een verantwoorde kandidering doe ik dan ook de hartelijke oproep aan gemeenteleden om namen in te dienen, liefst met redenen omkleed, van personen die men geschikt acht voor het ambt. Je maakt het kerkenraden gemakkelijker. Maar ook aan kerkenraden het advies om gemeenteleden niet buitenspel te zetten. Laat het voor allen een zaak van gebed zijn.
Maar als de gekozenen bedanken? Daar zal mijn volgende commentaar over gaan.
Pieter Sijtsma, Dokkum