Een wat deprimerend opschrift boven dit commentaar? Ja inderdaad, we praten liever niet over sterven of doodgaan. Maar als je het nieuws een beetje volgt, heb je vast wel gehoord of gelezen dat de overheid een campagne gestart is voor een ‘goed gesprek over de dood’, met als motto: ‘Ik heb te horen gekregen dat ik doodga, maar tot die tijd leef ik’. Daarbij is een website in het leven geroepen: www.palliatievezorg.nl, met onder andere aanwijzingen voor een wilsbeschikking, maar je kunt ook doorlinken naar de NPV, met een ‘keuzehulp over de laatste levensfase’. Hiermee wordt één van de punten in het regeerakkoord gerealiseerd, namelijk meer aandacht voor levenshulp in plaats van voor stervenshulp.
Maar voor je toe bent aan die zorg, is het raadzaam daar met je artsen en je familie over te praten en op te schrijven wat je belangrijk vindt. Wat wil je als je niet meer voor jezelf kunt zorgen? Wil je met hulp thuis blijven? Wil je naar een hospice om daar te sterven? Wanneer moet een arts stoppen met behandelen? Heb je wensen voor je begrafenis? Wil je je nabestaanden een boodschap nalaten waarmee je hen een stukje troost biedt?
Trouwens, niet alleen zieke en oude mensen moeten zo’n gesprek aangaan, ook voor jongere, gezonde mensen is het goed om vast na te denken over hun levenseinde.
Veel oudere mensen zijn alleenstaand, dat maakt het nog moeilijker een gesprek hierover aan te gaan. Ik denk dat hier heel duidelijk een taak ligt voor de kerk. Voor ouderlingen, diakenen, pastoraal bezoekers, maar ook voor gemeenteleden onderling. Praat er eens over op de bijbelkring of onder het koffiedrinken na kerktijd, laat de dominee erover preken, lees er over. Een poosje geleden is er bijvoorbeeld een boek verschenen van ds. Piet Schelling: ‘Denkend aan de dood kom ik tot leven’, met als ondertitel ‘Gedachten over het levenseinde’. Een boek over sterven, maar ook over opstanding uit de dood. Steun elkaar in het praten hierover. Denk samen na over de mogelijkheden die er zijn om hulp te bieden. Ook hierin kunnen we met elkaar meeleven!
Janneke van der Molen, Bierum