In opdracht van de generale synode heeft een commissie zich bezonnen op de impasse waarin de besprekingen geraakt zijn rond de vraag wat de kerk aan moet met de verschillende hantering van het besluit inzake vrouwelijke ambtsdragers uit 1998 en 2001.
Het rapport van deze commissie kerk-zijn – gelukkig is er geen meerderheids- en minderheidsrapport – staat online. In dat rapport, waarvoor we de commissie hartelijk danken, worden fundamentele lijnen geschetst, over het wezen van de kerk, over het kerkverband, over kerk en tucht, over gesloten kansels en de ene kerk, en over de verhouding tot andere kerkverbanden. Daarin worden ook zaken genoemd die in ons kerk-zijn niet in orde zijn en waarover gezamenlijk schuld moet worden beleden.
Als kerken zijn we in een impasse geraakt. Onderlinge gesprekken brachten ons niet verder. Die gesprekken zijn geworden als een smalle steeg waarin je niet eens kunt omkeren, zo zegt het rapport. Je zit elkaar in de weg. Het aanwijzen van de foute koers bij anderen helpt niet verder.
Dan is het nodig samen achteruit te bewegen. Zo kom je weer in een ruimere omgeving. Daar kun je dan je opnieuw bezinnen over de koers die je gezamenlijk moet uitzetten en gaan. Dat is volgens de commissie ook de enige koers die op dit moment nodig is: achteruit, en dat gezamenlijk, en zo terug naar het fundament van ons kerk-zijn. Terug naar dit fundament is dan ook terug naar de ruimte van Gods Woord en van de belijdenis. 'We zullen om Christus' wil dáár elkaars hart moeten vinden,' zo zegt het rapport. Dan is er gegronde hoop de impasse te doorbreken!
Is de eenheid van de kerk niet een geschenk en opdracht van de Here? De wijze waarop wij samen kerk-zijn veronderstelt en vraagt dat we de gezamenlijkheid niet loslaten. Dat vraagt van elke plaatselijke kerk bezinning op de eigen positie en koers, en op de verhouding tot de afspraken die gezamenlijk in het kerkverband zijn gemaakt.
We wensen dat de kerken toe: gezamenlijk achteruit. En dat het gezamenlijk schuld belijden leidt tot een nieuw begin. Is dat ook niet de kern van het evangelie dat waar wij niet verder konden, God een nieuwe weg opende?
D.J. Steensma, Feanwâlden