Waarom moet mij dit nu weer overkomen? Misschien vraag je het jezelf wel eens af. Misschien vraag je het jezelf heel vaak af. Waarom is er zoveel ellende in mijn leven? Je kunt er ontzettend boos om worden. Het kan voelen alsof God je ontzettend onrechtvaardig behandelt. En het mooiste moet dan nog komen: Hij redt je niet eens!
Met name dat laatste kan tegenslag extra moeilijk te verteren maken. Je kunt je er ontzettend terneergeslagen door voelen. God zou toch helpen in nood? Waarom doet Hij dat dan niet? Of misschien maakt het je wel heel opstandig. Je dacht dat Hij een liefhebbende Vader was. Je hoefde maar te bidden en je noden bij Hem neer te leggenen Hij zou het weer goedmaken. Toch? Of toch niet?
Rare jongens, die Psalmdichters
Laten we eens iets heel geks doen: laten we de Bijbel openslaan. Leg je vinger maar eens bij wat de dichter van Psalm 119 zegt: “Het is goed voor mij dat ik verdrukt ben geweest” (119: 71). Het is goed voor mij dat ik verdrukt ben geweest… Jaja… Rare jongens, die Psalmdichters. Hoe komen ze erbij? Zoiets zeggen is toch te gek voor woorden? Verdrukking, ellende, tegenslag, dat is toch nooit goed?!
Nou, misschien soms ook wel. Kijk maar eens naar het einde van dit vers. Er komt nog iets achteraan: “…opdat ik Uw verordeningen zou leren.” De tegenspoed was niet leuk, maar het bracht de dichter wel dichterbij God. Voordat hij in de problemen kwam dwaalde hij (vs. 67). Hij was als het verloren schaap waarover Jezus vertelt in de bekende gelijkenis. Hij dwaalde ver bij zijn Herder vandaan.
En toen kwam de crisis
Maar toen kwam de crisis. Het lijkt erop dat die bestond uit valse beschuldigingen, die “overmoedigen” tegen hem inbrachten en waarmee ze hem pijn deden. Wat we ons daarbij moeten voorstellen en hoe dat er allemaal precies uit heeft gezien weet ik niet. Het geeft volgens mij ook niet zoveel dat we alle details niet weten. Misschien is het zelfs wel beter zo. Het gaat namelijk eerst en vooral om de uitkomst: te midden van al deze tegenslag en tegenstand vindt onze Psalmdichter God en verruilt hij zijn dwaalwegen voor ‘’s Heren wegen’. Zo gebruikt God moeite om iets goeds tot stand te brengen. De dichter blijkt zelfs iets van Gods trouw in al die verdrukking te zien (vs. 75).
Logicalessen uit het Koninkrijk
Zulke taal klinkt ons raar in de oren. Hoe kan een goede God nu slechte dingen toestaan in het leven van zijn kinderen? Hij zegt toch Zelf van ze te houden? Het gaat tegen al onze logica in. Maar, niet tegen de logica van het koninkrijk van God. Blader maar eens door naar de zaligsprekingen zoals Lucas (6: 17-26) ze beschrijft. Kijk eens goed naar wie er zalig worden verklaard. Dat zijn degenen die hongerig of verdrietig zijn. Dat zijn de mensen die arm zijn en de mensen die om hun geloof vervolgd worden. Het zijn kortom degenen die het moeilijk hebben. En wie worden er gewaarschuwd? Dat zijn de mensen die rijk zijn, die volop plezier maken en die geliefd zijn bij de mensen.
Zie je wat hier gebeurt? Mensen die alles al lijken te hebben krijgen een tik op hun vingers, terwijl mensen die het moeilijk hebben gelukkig geprezen worden. Waarom? Omdat iemand die alles al heeft het zelf wel denkt te kunnen, maar wie niets en niemand heeft volledig is aangewezen op God. Dat is geen slechte zaak. Onze God ziet namelijk je moeite en verdriet. Hij legt het in zijn hand. Hij is een steun voor de zwakke en een helper voor wie niemand heeft (Ps. 10: 14).
Niet minder erg
Laten we eerlijk zijn: dat maakt het lijden niet minder echt en minder erg. Maar misschien helpt het je om wat moed te vatten. Je bent niet alleen in je lijden. Het hoeft ook niet allemaal zo zinloos te zijn als het misschien lijkt. Psalm 119 getuigt daarvan. God kan iets slechts gebruiken om iets goeds tot stand te brengen. Geloof je dat? Houdt dan moed, “Want wanneer Hij bedroefd heeft, zal Hij Zich ontfermen naar de grootheid van Zijn goedertierenheid.” (Kl. 3: 32). Wie weet waarvoor je Hem straks nog mag loven.
Alexander Weggemans