In zeshonderd woorden terugblikken op 25 jaar. Wie mij kent weet dat dit
onmogelijk is. Een collega stelde een keer: Gooi er een kwartje in en
die jongen houdt nooit meer op met praten en verhalen vertellen! Het
leven mag dan een ademtocht zijn, maar er gebeurt toch wel veel in. Kort
gezegd: Ik ben een rijk gezegend mens. Bij alle mis?re en droefheid,
die ook mij is overkomen, heeft de zonzijde de overhand. Vooral door de
wetenschap van Gods liefde en genade voor een zondaar als ik ben. Dat
laatste word je je steeds meer bewust. Dat is niet erg, want hoe kleiner
ik ben, hoe groter de Here voor mij is. Verwonderlijk! Gezegend met
gezondheid, met een vrouw die heel veelzijdig en wijs is, met een reeks
lieve kinderen en pleegkinderen. Het begon in Winschoten. Mien laand en mien toal. Op de preekstoel flapten er zo maar grunniger zinnen tussendoor. Hier in Assen overigens wel eens Drentse. Ik herinner mij de eerste catechismuspreek. Zit je een week op te zweten, met gelukkig Zondagskinderen van Veldkamp bij de hand, krijg je vlak voor de dienst een telefoontje: ??t Zal gaan over Zondag 1, dominee, mijn lievelingszondag, verknal het niet!? Nou, toen had ik het voor mezelf natuurlijk allang verknald. Hoe ook, die catechismusonderwijzing is toch wel geweldig. Niks geen stokpaardjes meer, alles van schrift en leer moet je door en... vertolken. Dat is een mooi ?vak?, dat vertolken in nieuwe taal en naar nu. Daar was toen al vraag naar, bijvoorbeeld in de kinderdiensten, de Uur-voor-U diensten en de aangepaste diensten voor gehandicapten. Dat had ook wel mijn hart. Die Uur-voor-U?s met het Mannenkoor Albatros en met het gospelkoor Jizrahja. Overigens in Rotterdam de Rondomdiensten met Martin Zonneberg en Reinate Heemskerk en ga zo maar door. De aangepaste diensten. Dat is een verhaal apart. Onvergetelijk die, zeg maar gerust, vieringen en feesten met hen. Maar wel bloedserieus ?de volle raad Gods? delen. Hoe midden in de preek ??n van hen opstond en het podium op liep en vol glorie stelde: ?Domie, ik wil mit joe traauwen!?
Hoe vaak ging ik het diepe in en door, al die jaren bij ziekte en sterven. Met lood in je schoenen dan een bezoek brengen, te begeleiden. ?U hebt het niet meegemaakt, dominee!? Nee, en toch... het Woord Gods klonk en klinkt. Het Evangelie is voor mij nooit meer waar dan daar en dan. Zo kon ik toch met bedroefden op de begraafplaats staan, aan de Acacialaan, naar de Zuiderbegraafplaats in Rotterdam, naar de Boskamp hier. Zoveel mooie kinderen van God op je weg met levensverhalen. Je kunt er wel boeken vol over schrijven. Een zr. Horlings, een Berend Bulder, een br. Spaanderman, een zr. Jeroense, een Janny van Dalen. Verder, mooie jonge mensen vol idealen en dromen, gegrepen door God om de gemeente te bouwen. Dat illustreert dat geloven niet is voor dommen en softies. Het geeft je body en een boost. De gebeden. Soms in je uppie een bidstond en toch doorgaan. De bidstonden elke dinsdagmorgen op Zuid. ?k Heb wel eens gezegd daar: ?Ik zou het niet vol gehouden hebben zonder de 3 B?s: Boogaard - pastoraal medewerker, Buffelen - sporten - en die Bidstond!?
En nu hebben we de bidstond van de gemeente op de bejaardenkamer van een oude zuster. Van daaruit gebeuren wonderen. Gods kracht stormt de wereld door, ook en juist vanuit het kleine. In die kracht kon en kan ik dienen en ben ik graag breed bezig in Gods kerk en koninkrijk; nu al 25 jaar. Zes honderd woorden. Bedenk, de helft - wat zeg ik - niets is u door mij nog aangezegd. Luister, ik zal je eens wat vertellen...
Assen
Stoffer Otten