Op 14 juni a.s. is het 25 jaar geleden dat ds. J.Bosch als predikant
werd bevestigd in de gemeente van Surhuisterveen. In onderstaande
Spotlight vertelt hij op verzoek van de redactie hoe hij deze 25 jaar
als predikant heeft ervaren.Een uniek beroep
In het interview dat bij mijn komst naar Groningen in het Kerkblad voor het Noorden verscheen heb ik gezegd dat ik direct weer predikant zou willen worden als ik een keuze zou moeten maken. In dat interview heb ik iets verteld van mijn motivatie om predikant te worden: de verkondiging van het evangelie van Jezus Christus ligt mij na aan het hart. In dit artikel wil ik het predikantschap van een andere kant benaderen. Voor mij is het ook een uniek beroep, omdat het zoveel facetten kent ?
De archeoloog (catechese en pastoraat): Mijn eerste gemeente (Surhuisterveen: 1985-1991) telde heel wat kinderen. Geregeld hielden we daarom een dienst waar de kinderen in het bijzonder bij betrokken werden. Dan was het niet altijd eenvoudig om als dominee een passende reactie te bedenken op wat de kinderen zeiden. In een kerkdienst ging het een keer over wat je later wilde worden. Toen ik vroeg aan de kinderen of ze dat al wisten, riep er ??n: archeoloog. Toch best een bijzondere reactie voor een kind van de basisschool. Daarom vroeg ik: vertel eens, waarom wil je archeoloog worden. Luid en duidelijk was het antwoord daarop: om toch! Tja, wat moet je daar op zeggen ? In ieder geval is het een uitdaging om als predikant met jongeren en ouderen om te gaan! Het haarstukje (kerkenraadswerk): ??n ding van de kennismakingsmiddag met mijn tweede gemeente (Deventer: 1991-1996) is me nog altijd bijgebleven: onze kennis van de kerkenraadsleden werd getest! Op een groot bord hingen foto?s van alle leden van de kerkenraad. Alleen de haarstukjes waren onderling verwisselbaar. Aan mijn vrouw en mij de opdracht om het goede haarstukje op het goede hoofd te zetten. Door onze onbekendheid met sommige kerkenraadsleden ontstonden de mooiste combinaties. Sommigen waren ons zeer erkentelijk voor de welige haardos die hun kalende hoofd bedekte. Helaas voor de broeders ? het was maar tijdelijk. Werken in de gemeente met een gevarieerd team heb ik altijd als iets moois ervaren!
Het bad (verkondiging): in de gemeente van Hoofddorp (1996-2009) hebben we heel wat keren (buitenkerkelijke) mensen tot geloof zien komen. Het verzoek van een aantal van hen om gedoopt te worden door onderdompeling, willigde de kerkenraad graag in. Daarvoor werd een bad aangeschaft. Het was voor deze jonge mensen een bijzonder moment waarop ze hun oude leven zagen ondergaan en in Christus een nieuw leven mochten ontvangen. Het is voor mij ieder jaar een feest wanneer mensen ja tegen God zeggen en het evangelie in hun hart sluiten. Het rijke evangelie van Jezus Christus verkondigen is nog steeds een prachtige uitdaging.
De zaag (gemeenteopbouw): in onze keuken hangt een zaag aan de muur. Het is een cadeau van de kerk van Groningen (2009-?). Dit is wat er op staat: ?zagen zagen, zullen we het wagen, de Heer om een zegen te vragen? Vader is altijd thuis! Want niemand kan een ander fundament leggen dan er al ligt - Jezus Christus zelf (1 Korintiers 3,11). En op dat fundament bouwen we verder.?
Vertrouwend op Gods beloften hoop ik dat met zijn hulp ook in de toekomst te mogen doen!
Groningen
J. Bosch