Francine Rivers, Mijn moeders hoop, vertaald door Hella Willering,
uitgegeven door Voorhoeve in Kampen, ISBN 978 90 297 1900 1, prijs ?
22,50De lezersschare van de romans van Rivers groeit, het aantal van haar romans ook. Bejubeld worden haar boeken door de uitgever, in de christelijke pers en door vele lezers. Dat maakte me nieuwsgierig. Daarom las ik deze roman. Het is een verhaal dat niet zonder enige diepgang is. Toch viel deze roman me niet mee.
Rivers vond het uitgangspunt voor dit verhaal in haar eigen familiegeschiedenis. Haar oma kwam uit Steffisburg in Zwitserland, net als Martha, ??n van de hoofdpersonen uit deze roman. Rivers? oma kwam in hun gezin helpen toen haar moeder tuberculose kreeg. Dat was voor het hele gezin een moeilijke tijd. Haar moeder had de verpleegstersopleiding gedaan en leerde toen een verpleeghulp kennen die haar man werd.
Deze en andere autobiografische gegevens heeft de schrijfster gebruikt om haar eigen verhaal te maken over Martha (afkomstig uit het Zwitserse Steffisburg) en Niclas (van Duitse afkomst). Zij vinden na veel omzwervingen hun plek in Amerika. Vier kinderen krijgen zij, een zoon en drie dochters. Het verhaal gaat vooral over moeder Martha en haar oudste dochter Hildemara. Het eerste deel heet Martha. Daarin wordt verteld hoe Martha zich losscheurt van het gezin waartoe zij behoort. Ze vindt dat moeilijk vanwege haar zwakke moeder, die sterk is in het geloof, en vanwege haar zusje die een moederskindje is. Ze wordt er vooral toe gedreven door de hardvochtige wijze waarop haar vader haar behandelt.
Tegen haar wil blijkt zij karaktertrekken van haar vader te hebben. Dat komt vooral tot uiting in de harde wijze waarop zij met Hildemara, haar oudste dochter omgaat. Over haar gaat het tweede deel. Hoe zij leert haar eigen keuzes te maken, gelukkig wordt als verpleegster en met haar man en kinderen.
In het korte derde deel, dat weer Martha heet, krijgt Hildemara (voor de tweede keer) tuberculose. Haar man en zij doen dan een beroep op haar moeder om te komen helpen. Na tweestrijd besluit Martha dat te gaan doen. Want ondanks de schijn van het tegendeel is Hildemara haar lievelingsdochter. Dit deel eindigt met de zin: Als God het wil, zal ik mijn dochter weer voor me winnen.
In het vervolg (in de tweede en laatste roman) zal blijken of haar dat lukt. Ik ben benieuwd, want in deze roman heeft Martha haar dochter steeds afgestoten. Dat ze dat bij haar lievelingsdochter doet en de manier waarop ze dat doet, doet vreemd aan. Veel meer in dit verhaal is vreemd en ongeloofwaardig, zo de manier waarop de hoofdpersonen met elkaar omgaan.
Neem Niclas, de man van Martha. Hij is een aardige man met een groot geloof. Hij leest veel in de Bijbel en bidt veel (maar stopt als enige van het gezin met de kerkgang). In zijn beroepskeuzes en de daarmee samenhangende keuzes van woonplaats kent hij zijn vrouw van tevoren niet. Dat geeft grote botsingen. Ook de aardige en gelovige man van Hildemara maakt ingrijpende keuzes zonder overleg met zijn vrouw. Dit, en veel meer, doet vreemd aan.
Deze roman van Rivers is een aardig verhaal dat vlot leest. Maar ze is er onvoldoende in geslaagd haar hoofdpersonen tot leven te brengen. Ik heb ze niet echt ontmoet als mensen van vlees en bloed.
Het geloof in God speelt in dit verhaal een belangrijke rol. Dat is mooi, en soms ook mooi beschreven. Maar ook roept de manier van geloven bevreemding op. Zo bidt Martha meer dan eens voor Elise, haar overleden zuster die op een tragische manier aan het einde van haar leven kwam.
God heeft een plan voor je leven. Dat houden de hoofdpersonen elkaar vaak voor. Maar is dat zo, op de manier waarop zij er over spreken? Die vraag rees bij mij, onder andere toen Niclas weer zonder overleg een eigenzinnige keuze had gemaakt en tegen zijn zoon zei dat God hem had gezegd dat hij zijn gezin moest brengen waar zij dan wonen.
Nog ??n ding: Rivers gaf aan deze roman de titel: Her Mother?s Hope. Het ontgaat me waarom de vertaalster dat niet letterlijk heeft vertaald, maar ervan heeft gemaakt: Mijn moeders hoop.
Verder heb ik er alle vertrouwen in dat ook dit boek veel verkocht en gelezen zal worden. Velen hebben dat waarschijnlijk al gedaan. Want de boeken van Rivers zijn geliefd bij een groot (vrouwelijk) lezerspubliek. Mijn minder goede leeservaring zal daaraan geen afbreuk doen.
Amersfoort
D. Visser