That’s the question!
De laatste tijd heb ik me intensief verdiept in de bijbel en ook belijdenis van mijn geloof af mogen leggen. Eigenlijk vind ik alles heel mooi en rijk in het geloof: het evangelie, de kerkdiensten, de psalmen en de omgang met de Heere. Maar een ding vind ik heel erg moeilijk te verwerken, namelijk de leer van het eeuwig verderf. Ik kan dat niet alleen moeilijk rijmen met de liefde van God, maar eeuwig straffen lijkt me ook disproportioneel, zeker t.o.v. degenen die nooit in aanraking met het evangelie zijn gekomen. Antwoord:
Deze vraag is niet de gemakkelijkste. Binnen de kortste keren loop je het gevaar te worden misverstaan. Bovendien zou het kunnen lijken alsof op de moeilijke vragen zomaar eenvoudig een antwoord is te geven.
Zonder geloof is het onmogelijk een goed zicht op God en op Zijn daden te ontvangen. Vandaar dat je met iemand die God niet kent niet allereerst over het eeuwig verderf spreekt. Van Paulus leren we dat hij tot de mensen kwam met deze boodschap: geloof in de Heere Jezus Christus en u zult zalig worden. Soms zijn er situaties dat je meer moet zeggen. Zo kom je bij de centrale tekst in het evangelie, Johannes 3:16, waar in één adem gesproken wordt over de liefde van God en over het verloren gaan.
Als we bedenken wie we zijn voor God komen we wellicht een stapje verder. God zou geen mens onrecht doen wanneer Hij iedereen in het verderf, waarin we onszelf gestort hebben, zou laten. Het voor eeuwig ondergaan is straf op onze zonde, is onze eigen schuld. Des te groter is het wonder dat God in Zijn grote liefde en ontferming mensen redt van het eeuwig verderf. Johannes is daar zo verwonderd over dat hij schrijft: zie, hoe grote liefde ons de Vader gegeven heeft...
Bron: http://www.refoweb.nl/