Vakantieganger
Het is ook nog vroeg in het seizoen.
Eigenlijk is het te koud.
Maar soms heeft een mens er behoefte aan om zich even terug te trekken.
Samen met je vrouw in een klein huisje.
Gelukkig zitten er wielen onder en kun je als het niet bevalt zo weer vertrekken. Het stadje is nog niet echt tot leven gekomen.
De straten zijn dun bevolkt.
Vakantiegangers zijn schaars.
Hand in hand slenteren we langs de voor ons onbekende winkels.
Hoewel, veel zaken dragen dezelfde namen als die in onze eigen woonplaats.
Boven alles uit proberen een paar grote kerktorens ons de weg naar Boven te wijzen.
Op onze zoektocht blijkt er een kerkdeur open te staan.
Het bord voor de kerk wijst ons erop dat er binnen een expositie van schilderijen te zien is.
Over laagdrempelheid gesproken!
De schilderijen zijn mooi, je kunt zien wat de schilder geschilderd heeft.
Dat is lang niet altijd het geval.
De poortwachter van de kerk wil ons wel even te woord staan.
Zo krijgen we al snel antwoord op onze vraag welk kerkgemeenschap hier vergadert en wat er nog meer op het kerkelijk erf te vinden is.
Terwijl ik er naar luister schiet mij het verhaal van een Belg te binnen.
We ontmoetten elkaar eens op vakantie.
Na wat beleefdheden te hebben uitgewisseld vroegen we elkaar naar wat ons in elkaars land was opgevallen.
De Belg had zich verwonderd dat er bij ons in een dorp twee kerken stonden.
Alla, meneer… twee.
Maar hier, geen twee, meer dan tien kerkgenootschappen of richtingen.
Nu, we kunnen kiezen.
Die zondagmorgen.
We staan voor een niet zo’n groot kerkgebouw.
We zien mensen aan ons voorbij trekken.
Ze zien ons niet staan.
‘Zullen we toch maar?’ vraagt mijn vrouw een beetje weifelend.
Op dat moment loopt een jonge man op ons af.
Of we vakantiegangers zijn.
Zeker.
‘U bent hier welkom’, zegt hij.
‘Dank u’, antwoord ik, ‘maar is dit wel een goede kerk, er fietsen hier veel mensen aan voorbij.’
‘Dat zegt meer over de mensen, dan over de kerk’, antwoordt hij.
Die is sterk!
Hij kon wel voor zijn eigen parochie preken.
Hetgeen klopte.
Even later staat hij voor ons op de preekstoel.
En brengt het Woord.
En in die andere kerken?
Nee, we kunnen ze niet allemaal bezoeken.
Maar als daar het Woord ook gebracht wordt, dan…
Houden we zoveel verschillende kerken in stand voor de Belgen, zodat ze zich verwonderen?
Of omdat God dit van ons vraagt?
Ik weet het niet.
Ik ben maar een gewone herdersjongen.
Douwe Janssen