Tellen tot Eén
U bent allen één in Christus Jezus.
Galaten 3:16b en 28b
Paulus heeft de brief aan de Galaten geschreven om te leren tellen tot Eén. Om te laten zien dat geloven éénvoudig is. Dat blijkt echter voor christenen (in Galatië) nog niet zo eenvoudig te zijn. Het blijkt moeilijk te rekenen met de waarheid dat het gaat om die Ene, Christus en dat wie in Christus geloven één zijn in Hem.
In Galatië waren mensen tot geloof in Jezus gekomen. Dat geloof raakte al spoedig, zoals zo vaak, vermengd met andere gedachten en overtuigingen.
De overtuiging groeide in Galatië dat voor een echt geloof de oudtestamentische wetten moeten worden nageleefd. In elk geval moest voor alle gelovigen de besnijdenis als een goddelijke instelling worden gehandhaafd of ingevoerd.
Maak het geloof niet te eenvoudig, was het parool. Daar kom je bedrogen mee uit. God neemt daar geen genoegen mee.
Op die overtuiging reageert Paulus in de brief aan de Galaten. Hij geeft zijn visie op de wet, vooral op de besnijdenis. Het maakt niet uit of je wel of niet besneden bent. Het gaat om geloof dat door de liefde werkt. Het gaat erom dat je een nieuwe schepping bent (Gal. 5:6 en 6:15).
Abraham had dit geloof en het werd hem tot gerechtigheid gerekend. Paulus trekt de lijn van Abraham door naar de gemeente. De zegen van Abraham is tot de heidenen gekomen (Gal. 3:14). Daarom zijn allen die geloven zaad (nakomelingen) van Abraham.
Bij Abrahams nakomelingen denken wij aan Israël, aan hen die de besnijdenis als teken van het verbond hebben ontvangen. Dat is een Bijbelse gedachte, maar Abraham is niet alleen de vader van Israël. Hij is de vader van álle gelovigen.
Allen die geloven worden gezegend met de gelovige Abraham (Gal.3:9). Datzelfde schrijft Paulus in Rom. 4:16-17 met iets andere woorden. Abraham is de vader van ons allen, want God heeft hem tot een vader van vele volken gesteld.
God gaf zijn belofte aan Abraham en zijn zaad. Paulus legt er grote nadruk op dat het in die belofte om een enkelvoudig zaad gaat. Maar Gods belofte was toch bestemd voor alle nakomelingen van Abraham? Dat is zo, maar ten diepste gaat het om het enkelvoudige zaad van Abraham. Het gaat om die ene: Christus.
Paulus laat zien dat zo de oudtestamentische gegevens moeten worden toegepast. In de Schriften draait alles om Christus. Hij is de vervulling van Gods beloften en de inhoud van het geloof. In het geloof gaat het om die Ene. Zo eenvoudig is het geloof door God gemaakt. Zo eenvoudig moest het, omdat wij zo ingewikkeld zijn. Ook met die Ene, Christus blijft het voor ons ingewikkeld. Dat komt door ons.
Want we hebben de neiging tot onze redding onze eigen rekensommetjes te maken. Tel tot Eén, zegt God. Geloof als Abraham, geloof in Christus Jezus. Wie in de ene Zoon van God gelooft, is kind van God. De kinderen van God vormen het volk van God. In heel de Bijbel gaat het om de HERE en zijn volk. Daar gaat het ook om in de geschiedenis van het verbond, en in de tekenen van het verbond: de besnijdenis en de doop.
Wie geloven als Abraham hebben leren tellen tot Eén. In christelijk rekenen hoeven we niet verder te kunnen tellen dan tot één. Daarin zit een moeilijkheid. Want wij willen graag verder tellen, zoals een kind vol trots wil laten zien hoe ver hij al tellen kan.
We mogen niet verder tellen dan tot één. Het gaat om één: Christus. Het gaat erom één in Christus te zijn. Die eenheid raken we kwijt als het geloof niet langer eenvoudig is. Als het niet gericht is op die ene, Christus. Dan raken we het geloof kwijt. Daarom komt vanuit Gala-ten 3 dit appel tot de lezers: leer tellen tot Eén.
Amersfoort
D. Visser