Op zaterdag 7 juli zal kandidaat W.A. Capellen worden bevestigd als de nieuwe predikant van Drogeham. Om hem en zijn gezin wat beter te leren kennen stelde Pieter Sijtsma hem een aantal vragen.
Kunt u iets vertellen over uw leef-, woon-, gezins-, studiesituatie?
Ik ben 31 jaar en sinds 2003 getrouwd met Melissa Huisman. De afgelopen 10 jaar ben ik werkzaam geweest in het voortgezet onderwijs op de Jacobus Fruytier in Uddel. Daar doceerde ik het vak geschiedenis en godsdienst. Voordat ik de studie theologie begon, inclusief de vooropleiding Grieks en Latijn die toen nog verplicht was, heb ik de Lerarenopleiding geschiedenis in Rotterdam gedaan. De Heere heeft ons rijk gezegend met twee prachtige kinderen, een meisje en een jongen: Adaja (5) en Gersom (2). Het is een enthousiast stel die erg gek zijn op elkaar.
Waarom bent u eigenlijk predikant geworden?
Kort en bondig gezegd: Omdat ik de roepstem van de Heere mocht horen. Voor mij is het heel belangrijk te weten dat de Heere de weg naar het predikantschap gewezen heeft. Anders zou ik niet aan de studie theologie zijn begonnen, hoe mooi deze studie ook is.
Wie was uw favoriete leermeester?
Ik denk niet dat er één leermeester uitspringt die ik als mijn ‘favoriet’ kan bestempelen. Ik ben dankbaar voor wat ik in de verschillende leermeesters in Apeldoorn heb mogen ontvangen. Het is wel zo dat ik verschillende keren onder de indruk was van de colleges Oude Testament waarin de Bijbel werd geopend en de rijkdom van de Schrift naar voren mocht komen. Dat had ook zeker te maken met de bevlogenheid van prof. H.G.L. Peels. Met zijn kundigheid en liefde voor het Woord, de God van het Woord kon hij me wel meevoeren. Bovendien bewaar ik erg goede herinneringen aan de gesprekken met prof. Peels die vanuit het college van hoogleraren mijn mentor was. Deze gesprekken waren stimulerend en geestelijk getoonzet.
Wanneer sprong de vonk voor Drogeham over en hoe ging dat?
Tja, hoe ga ik dat heel beknopt even zeggen? Ik heb het beroep naar de gemeente van Drogeham mogen aannemen in de overtuiging dat dít de weg is die de Heere heeft gewezen. Ik kon, hoe ik het ook probeerde, maar niet loskomen van de gemeente die ‘op m’n hart werd gebonden.’ Biddend heb ik alleen, en ook samen met mijn vrouw, al mijn vragen en wensen voor de Koning van de kerk neergelegd. Hij heeft vanuit Zijn Woord duidelijk de weg gewezen en daar gelukkig ook rust op gegeven. We zijn dankbaar dat de contacten die er tot nu toe zijn geweest hartelijk, warm en spontaan waren. We hopen en bidden dat er een band mag komen aan elkaar vanuit het Woord.
Kunt u zeggen waaruit u het liefste preekt? OT of NT of heeft een specifiek Bijbelboek uw voorkeur?
Ik heb niet echt een voorkeur voor een Bijbelboek of voor het Oude of Nieuwe Testament. Juist de afwisseling tussen de Bijbelboeken laat je de rijkdom van Gods Woord zien. Het Oude kan niet zonder het Nieuwe en het Nieuwe kan niet zonder het Oude. Wel kan een aantal preken uit een bepaald hoofdstuk of Bijbelboek heel goed zijn voor zowel de predikant als de gemeente. Ik zie er dan ook naar uit om D.V. een aantal keren uit een Bijbelboek te preken.
Hoe denkt u met name jongeren te bereiken in de zondagse erediensten?
Het begint, denk ik, met hart en oog te hebben voor de jongeren. Wie zijn ze? Wat doen ze? Hoe denken ze? Vanuit de bewogenheid van Christus proberen een woord te hebben voor ze. Niet opgesmukt, maar echt en puur. Eerlijk en evenwichtig. In heldere taal de Bijbelse boodschap doorgeven met voorbeelden die ze kunnen begrijpen. De jongeren horen wezenlijk bij de gemeente. Laten zien dat er wat in de zondagse diensten ‘te halen’ is: er is een genadige God die hen op het oog heeft en Hij alleen kan ten diepste gelukkig maken. Het dienen van de Heere is niet saai en ouderwets, maar geeft juist vreugde en rust. Ik geloof niet dat je de jongeren alleen dan kunt bereiken als je de diensten een beetje ‘opleukt’. Of we nu jong zijn of oud, het Woord van God is een kracht Gods tot zaligheid.
Het is mijn overtuiging dat ik de rijkdom van de Schrift, van God niet kan laten zien. Dat ligt niet binnen mijn macht. Dát is het werk van de Heilige Geest. Hij wil daarbij echter wel gebruik maken van mensen. Het is mijn wens en gebed dat ik, ook voor de jongeren, een middel mag zijn in Gods hand.
Hoeveel tijd kunt u per week aan uw gezin besteden?
Dat heb ik eerlijk gezegd nooit zo bijgehouden. Bij alle drukke werkzaamheden in de afgelopen jaren heb ik gelukkig structureel tijd kunnen vrij maken voor het gezin: samen leuke dingen doen, op visite, de hond uitlaten, in de speeltuin spelen, boekjes voorlezen, op bed leggen e.d. Dat vind ik wel belangrijk om te doen, want je bent ook man en vader.
Heeft uw echtgenote naast haar gezin ook nog specifieke werkzaamheden die een uitvloeisel zijn van bijvoorbeeld studie?
Mijn vrouw heeft in 2003 de Pabo afgerond en is sindsdien werkzaam in het basisonderwijs. Nu de verhuiswagen onze spulletjes naar Friesland overbrengt, komt er een einde aan deze baan. Sinds de geboorte van de oudste was dit een parttimebaan.
Moet u binnenkort samen op Friese les?
Wie weet. Dat ligt er een beetje aan hoe moeilijk het Fries te verstaan is, hoe snel of hoe langzaam we de taal kunnen oppikken en hoeveel tijd ik naast het werk en gezin nog overhoud.
Wat is uw favoriete vakantiebestemming en gaan de studieboeken dan ook mee?
We hopen deze zomer voor de 3e keer naar een camping aan het Gardameer in Italië te gaan. Een heerlijke bestemming. Even er helemaal uit. Er gaan wel wat (theologische) boeken mee, maar niet zozeer studieboeken. Ik vind het ook heerlijk om wat sportiefs te doen en contacten te leggen met anderen op de camping.
Ziet u er, samen met uw gezin, naar uit om de pastorie in te trekken?
Dankbaarheid en blijdschap overheerst dat na een lange studie de Heere een weg heeft geopend naar een ‘eigen’ gemeente. Naarmate de studie vorderde, groeide het verlangen steeds meer om de pastorie in te trekken. Nu is het dan zover. Tegelijkertijd is het ook een sprong in het diepe: je bent ‘ineens’ predikant en (samen met de kerkenraad) verantwoordelijk voor de gemeente. Alles is nieuw.
Dit geldt ook voor het gezin: een ander huis, nieuwe omgeving en een andere school. Dus het is allemaal ook wel spannend.
Hebt u al een abonnement op het Kerkblad voor het Noorden (KvhN). Waar liggen uw aandachtsgebieden om (wanneer wij u daar naar vragen) eens iets te schrijven voor het KvhN?
Ik heb voordat dit interview werd afgenomen de aanvraag digitaal verstuurd. Binnenkort zal het kerkblad wel door de brievenbus glijden op de Lytse Wei 24. Wanneer er een beroep op mij wordt gedaan om een artikel te schrijven, kan ik kijken of er de tijd voor is en of ik ‘feeling’ met het onderwerp heb.
Hartelijk dank voor het beantwoorden van de vragen. We wensen u en uw gezin Gods zegen toe op uw werk in de gemeente Drogeham.
Dokkum
Pieter Sijtsma