In mijn geboortedorp woonde een vrij aanzienlijke, ongehuwde, oude mevrouw. Ze heette Pieck en kwam uit een bekend geslacht, waaruit een wethouder en een burgemeester zijn voortgekomen. Ze was lid van de Hervormde kerk, behoorde tot de ´zware ligging´ en liep altijd diep in het zwart. Ze woonde in een grote villa, midden op de Hoofdstraat van ons dorp. In het midden was een grote voordeur met opzij elk twee grote ramen. Achter dit huis lag een flinke tuin. Mijn vader, die veel functies in ons dorp bekleedde, had nogal wat contacten met haar. Toen zij hoorde, dat ik theologie wilde studeren en predikant wilde worden, zei ze tegen mijn vader: ´Stuur uw zoon maar eens naar mij toe, ik heb wel wat theologische boeken voor hem.’
Zo kwam ik als jongen van 18 jaar bij mevrouw Pieck terecht. Ik moest na de voordeur een lange gang door, een brede trap op naar boven, want ze woonde op de bovenverdieping, en toen weer helemaal naar voren naar de voorkant bij de ramen, zodat ze zicht had op de Hoofdstraat. Uit een oude kist mocht ik wat uitzoeken. Ik meen dat ik toen enige preken van A. Comrie, B. Smijtegelt en Th. van der Groe heb meegekregen. Is mee hierdoor toen al mijn belangstelling gewekt voor de z.g. 'oude schrijvers', waarover ik later mijn dissertatie zou schrijven?
In één van de gesprekken tussen ons, vertelde ze mij, dat de voorganger van de Vrije Hervormde Evangelisatie in Werkendam bij haar op bezoek kwam en haar meedeelde, dat God hem had geopenbaard, dat hij bij haar fl.500,00 kon ophalen. Ze had hem dat geweigerd en gezegd, dat hij terug kon komen, wanneer de Here God het háár ook had geopenbaard. Was dat niet heel goed van haar! Zo wees ze deze predikant terecht op een heel wijze manier. Ik vond dat prachtig en heb het goed onthouden.
In het volgende stukje zal ik vertellen, dat ik bij haar ook de vrijzinnige ds. N.J.C. Schermerhorn ontmoette en wat hij mij meegaf.
Hoogeveen
T. Brienen