In de afgelopen maanden heb ik een tweetal lezingen gehoord die mij opnieuw aan het denken zetten over de eeuwigheid. Graag wil ik u hiervan deelgenoot maken.
De eerste lezing was van weerman Reinier van den Berg. Hij sprak op de jaarlijkse vergadering van Christen Contact Agrariërs (CCA) in Putten. Zijn lezing ging over ‘het weer en de landbouw’. Met grafieken en veel mooie foto’s liet hij zien dat de klimaatsverandering volop aan de gang is. Mensen die klimaatsverandering in twijfel trekken, ontkennen volgens Van den Berg de werkelijkheid. We weten de oorzaken van klimaatsverandering en we weten wat we moeten doen om de klimaatsverandering tegen te gaan. Het aanpakken van dit wereldwijde probleem is een kwestie van politieke wil!
In de pauze hoorde ik een paar aanwezigen het onderwerp klimaatsverandering koppelen aan de eindtijd. Zij vroegen zich af of het in de Bijbel al niet voorspeld is. Dat deze aarde kapot zal gaan door toedoen van mensen en door God zelf vernieuwd zal worden.
En ik vroeg me af: zou het zo kunnen zijn dat de klimaatsverandering onderdeel is van Gods grote plan met deze wereld? Dat God de klimaatsverandering gebruikt om deze wereld aan zijn einde te laten komen?
Professor Robbert Dijkgraaf
De tweede lezing was van prof. Robbert Dijkgraaf. Hij gaf op tv een college bij DWDD University over ‘het oneindige’. Hij gaf aan dat ‘het oneindige’ door mensen in de geschiedenis vaak aan God of een godheid is toegeschreven. Met behulp van getallen maakte hij zijn publiek duidelijk dat wij mensen enerzijds onderdeel van de oneindigheid zijn. Maar ook dat wij steeds meer inzicht krijgen in materie die we vroeger oneindigheid noemden. Met prachtige beelden zoemde hij in en uit het oneindige heelal. Meerdere melkwegstelsels werden in korte tijd op het scherm gepresenteerd. Dijkgraaf sloot zijn college af met de gedachte dat het wellicht mogelijk is dat er elders in het heelal ook leven is. Sterker dat er wellicht een kans bestaat dat er elders in het heelal ook een professor college geeft over de oneindigheid. Heel opvallend, na het college gaf de professor toe dat nadenken over de oneindigheid zo nu en dan een enge bezigheid is…
Ik vroeg me na dit tv-college af: zou het zo kunnen zijn dat wij mensen de oneindigheid steeds beter begrijpen? Sterker, dat wij door dat inzicht toegroeien naar het beeld van God?
Twee vragen
De vragen die na deze twee lezingen bij mij opkwamen, hebben beide met de eeuwigheid te maken. Maar ze zijn ook tegenstrijdig met elkaar.
De eerste vraag naar aanleiding van de klimaatsverandering gaat over een proces dat naar een catastrofe leidt. Dat wij mensen – inclusief christenen! – door onze consumptie deze aarde kapot maken. Dat Jezus terugkomt op het moment dat het op de aarde niet meer leefbaar is.
De tweede vraag naar aanleiding van de oneindigheid gaat over een proces waarin de tijd relatief wordt en de eeuwigheid langzamerhand in zicht komt. We groeien als het ware naar de eeuwigheid toe.
Uiteindelijk gaat het over de vraag: welke voorstelling hebben wij van de jongste dag en van het eeuwig leven met God?
Aanwijzingen
Met deze vragen komen we aan bij de verhouding tussen God en ons mensen. Al vaker heb ik in dit kerkblad geschreven, dat ik dan aan de grenzen van mijn denken kom. God is voor mij oneindig groot, oneindig machtig, oneindig liefdevol, eeuwig. Dat is wat ik van God zelf en over God zelf in de Bijbel lees. Maar op het moment dat ik probeer daar als mens een voorstelling van te maken, gaat het mijn verstand letterlijk te boven. Datzelfde geldt voor het nadenken over eeuwigheid en oneindigheid. Dat mensen dit in het verleden toeschreven aan (een) God, lijkt me heel juist. God is eeuwig en wij mensen, levend op deze aarde, zijn dat niet. Wij kunnen ziek worden en vroeg of laat sterven we.
Maar net zoals de opstanding van Jezus een keerpunt in de geschiedenis was, zal ook de jongste dag een keerpunt in de geschiedenis zijn. Dan zal de tijd overgaan in de eeuwigheid. Dan zal ziekte en dood letterlijk verleden tijd zijn. Geweldig?
Over die jongste dag staan er in de Bijbel een paar aanwijzingen. Jezus zegt daarover dat de Vader dat moment alleen kent. Het is dus een groot geheim. Verder vertelt Hij dat het moment plotseling zal komen. Als een dief in de nacht. Tegelijkertijd roept Jezus zijn volgelingen op om goed op te letten. Om de tekenen van de tijd de (leren) verstaan.
Persoonlijke conclusies
Ik heb u in dit artikel deelgenoot gemaakt van mijn denken over eeuwigheid. Ik sluit af met een paar persoonlijke conclusies:
ü Over eeuwigheid en oneindigheid kan ik mij geen concrete voorstelling maken, het gaat mijn verstand te boven;
ü Op de jongste dag zal deze tijd overgaan in eeuwigheid. Ik zie ernaar uit om bij God te zijn en met Hem over dit soort dingen te kunnen praten…;
ü Ondertussen hebben wij goed voor deze prachtige aarde te zorgen, het is Gods schepping. Christenen zouden daarom voorop moeten lopen bij het tegengaan van klimaatsverandering!
Wiggele Oosterhoff, Dronten