De auteur, tweede voorzitter van het Deputaatschap voor Israël van de Gereformeerde Gemeenten, schreef dit boek op verzoek van de uitgever. Die heeft er een prachtige uitgave van gemaakt: mooi gebonden, gedrukt op glanzend papier, met veel schitterende foto’s.
In bijna 190 bladzijden behandelt de schrijver onnoemelijk veel: de geschiedenis van het Jodendom, van Abraham tot de staat Israël; het hedendaagse Jodendom, de Joodse feesten; Joodse gebruiken en rituelen; de Messiasverwachting in de joodse godsdienst en de relatie tussen het Jodendom en het christendom.
Binnen de beperking die Silfhout had en die hij zichzelf oplegde, geeft hij een heldere weergave van de hoofdzaken. Maar die beknoptheid botst met de wens zo compleet mogelijk te zijn. Dat geldt zeker voor het hoofdstuk over de geschiedenis, dat maar 42 bladzijden telt. Degenen die echter weinig van de Joodse stromingen, feesten en gebruiken weten, krijgen in deze publicatie goede basisinformatie.
Op de kaft staat: Hoe kan het Jodendom ons christen-zijn verrijken? Het antwoord van Silfhout komt niet of nauwelijks op uit de Joodse wereld, maar is de toepassing van een dominee uit de gereformeerde gezindte.
Verder doet zijn schets van de relatie tussen Joden en christenen geen recht aan de complexiteit daarvan. Zijn conclusies komen, kort gezegd, hierop neer:
1. 1. De huidige staat Israël is niet gelijk aan het Israël van de Bijbel.
2. 2. Het verbond dat God met Abraham sloot, is geen nieuw verbond, maar een doorgaande openbaring van het genadeverbond in de patriarchale vorm. In dat verbond gaat het om Christus.
3. 3. Over de landbelofte kunnen we geen forse uitspraken doen
4.4. Voor het Joodse volk zijn er nog onvervulde beloften.
Hoe Silfhout de relatie tussen de eerste conclusie en de derde en vierde conclusie ziet, maakt hij niet duidelijk. Veel christenen die het met 4 eens zijn, denken dat de staat Israël wel gelijk is aan het bijbelse Israël en dat de stichting van die staat in 1948 het begin van de vervulling is van de landbelofte en daarmee ook van de beloften die voor het joodse volk nog in vervulling zullen gaan. Velen die zich kunnen vinden in conclusie 2 snappen niet hoe iemand tot de andere drie conclusies kan komen.
Met een beroep op de Joodse theoloog Pinchas Lapide eindigt hij zijn boek met
de oproep dat wij als christenen de Joden jaloers moeten maken. De uitdrukking ‘hen jaloers maken’ is van Paulus; zie Romeinen 11, 11. De apostel doet daarmee echter geen oproep aan christenen, maar laat zijn lezers weten dat God zelf de Joden jaloers maakt door het heil van de heidenen.
Kortom, het boek eindigt met een aantal beweringen, waarop het een en ander is af te dingen. Jammer, want dat vermindert de waarde van dit informatieve boek.
D. Visser, Amersfoort
Ds. W. Silfhout, De Joodse wereld, De Banier, Apeldoorn, ISBN 978 94 6278 5687 € 19,95.