Het verhaal speelt in 1946, direct na de Tweede Wereldoorlog. Laura McAllen is samen met haar man en kinderen verhuisd naar een grote katoenplantage in de Mississippidelta. Ze vindt het daar verschrikkelijk. De boerderij waarin ze gaan wonen, is een bouwval. Ook woont de vader (papy) van haar man Henry, bij hen in, een kwaadaardige man die op iedereen kritiek heeft, maar zelf niets uitvoert. Op hun land wonen een aantal pachtersgezinnen. Eén gezin heeft een donkere, zwarte huidskleur. De gezinsleden werken hard, maar tellen in de maatschappij niet mee en worden gediscrimineerd. De oudste zoon heeft in Europa gevochten tegen de Duitsers. Ook de broer van Henry heeft in Europa gevochten, als vliegenier. Beide mannen hebben een oorlogstrauma. Ze raken bevriend, maar dit is zeer tegen de zin van papy en verschillende dorpsbewoners.

In dit boek komen racisme, onderdrukking van vrouwen en oorlogstrauma’s aan de orde.

Verrassend is dat het verhaal vanuit diverse personen is geschreven. Dit is niet storend, maar geeft het verhaal juist meer diepgang. De karakters worden goed uitgediept.

Het is een spannend, maar ook een tragisch boek, dat je vanaf het begin in de ban houdt.

Het maakte me af en toe boos en verdrietig toen ik las wat mensen elkaar aan kunnen doen, terwijl ze denken God en de Bijbel aan hun kant te hebben.

Een echte aanrader.

Klazien Brouwer, Delfzijl

Hillary Jordan, Een tijd om te oogsten, Mozaïek: Zoetermeer 2016, 305 p., prijs € 19,90, ISBN 9789023994954.


Commentaar

  • Wereldverbeteraars 2024-05-03 13:31:31

    Wereldverbeteraars Met zijn boek ‘De meeste mensen deugen’ (2019), heeft Rutger Bregman zijn...

  • Nieuw leven 2024-04-19 17:47:34

    In januari begint het al: het wordt weer langer licht en de sneeuwklokjes gaan bloeien, en even...

  • Post 2024-04-06 07:36:05

    De laatste tijd valt het mee, maar het komt regelmatig voor dat de post wat vertraging heeft....

  • Lijdenstijd 2024-03-23 18:53:26

    Met de lijdenstijd lijkt onze samenleving niet uit de voeten te kunnen. Hoe anders is dat met...