Dille komt voor in de Bijbel, maar je moet wel goed zoeken. In Jesaja 25,25-28 zegt Jesaja dat God zelf de boer in het hart geeft dat dille anders behandeld wordt dan komijn, tarwe anders dan gerst en spelt. Tenminste, in sommige vertalingen wordt dille genoemd, andere noemen geen dille, maar karwij (NBV) of wikken (SV en HSV).
Verder komen we dille tegen in Mattheüs 23, waar Jezus een ‘Wee u’ uitspreekt over de Schriftgeleerden en de farizeeërs: ‘…jullie geven tienden van de munt, dille en komijn, maar veronachtzamen wat in de wet zwaarder weegt: recht, barmhartigheid en trouw, terwijl men het een zou moeten doen zonder het ander te laten.’
Maar ook hier zijn de vertalers het niet eens. De Naardense Bijbel en de Willibrordbijbel kennen de dille niet, maar hebben het over munt, anijs en komijn.
Als je dille in je kruidentuin wilt, moet je geen plantje kopen, zoals ik eens gedaan heb. Na een paar weken was er niets van over. Dille moet je ter plaatse zaaien, omdat het wortelgestel van dit kruid zich bijna niet laat verplanten.
Dille lijkt op kervel en op venkel. Het is een grote plant met gele bloemetjes.
Het kan gebruikt worden in de keuken, in soepen en sauzen, maar vooral in combinatie met vis. Je kunt er een slaapverwekkende thee van zetten. Het kruid heeft een aantal gunstige eigenschappen: het is rijk aan vitamine C, helpt bij borstvoeding en gaat het ontstaan van overtollige darmgassen tegen. In de middeleeuwen werd het ook gebruikt in de strijd tegen heksen, maar of dat nou zo effectief was?
Janneke van der Molen, Bierum