Een bekende slogan in de kerk luidt: wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. Daar zit best een kern van waarheid in. Maar dan kun je niet met de handen over elkaar gaan zitten en alles maar op z’n beloop laten. Nee, je zult er wat voor moeten doen om de jeugd ook vast te houden. Kinderwerk kan daarvan een zeer belangrijk onderdeel zijn.
We vieren weer het paasfeest. We geloven dat Jezus uit het graf is opgestaan om te laten zien dat Hij regeert. Dat Hij alle macht heeft in de hemel en op de aarde. De dood heeft niet het laatste woord: er is hoop voor ouderen maar zeker ook voor jongeren. Nu moeten we bij het begrip 'hoop' in de Bijbel niet denken aan hoop in die betekenis, dat het misschien nog eens gaat gebeuren. Bijbelse hoop is zekerheid. Ook in kinderwerk. Misschien moet ik wel zeggen vooral in kinderwerk.
School
Aan bijna alle kinderen wordt verteld over Pasen. Op school, club, kinderkerk of zondagsschool. En het wordt ook gevierd. Maar er is wel variatie. Neem nu bijvoorbeeld christelijke basisscholen. Het zijn niet alleen ouders van christelijke huize die hun kinderen naar deze scholen toe sturen, maar ook ouders die geen christelijke achtergrond hebben. Als je dan een schoolkrant in handen krijgt, zie je soms ook tekeningen en verhalen van paashazen en/of paaseieren. Pasen heeft dan slechts de betekenis van 'nieuw leven' in de natuur: alles gaat weer bloeien en er worden kuikentjes geboren.
Gelukkig zie je ook tekeningen en verhalen van het echte paasverhaal, verteld door de meesters en juffen: drie kruisen op een heuvel, een leeg graf, Maria van Magdala huilend in de tuin omdat ze haar Meester hebben weggenomen.
Kerk
En op de zondagsschool of bij het kinderkerk? Gedurende zes weken voor Pasen worden de kinderen meegenomen naar het gebeuren op Goede Vrijdag en Pasen. Er wordt verteld, geknipt, gekleurd en geplakt. Dat allemaal om duidelijk te maken waar het werkelijk om gaat. Wat een verantwoordelijk werk hebben zondagsschoolleiders, kinderwerkers, meesters en juffen. Kinderen zijn zo ontvankelijk. Ze spreken ook vrijuit over wat ze horen op school of in de kerk. Ze hebben nog niet echt mitsen en maren. Ze vragen wel waarom, maar als er een duidelijk antwoord komt dan gaan ze weer vrolijk verder. De meester of juffrouw zei het en dan is het zo.
Maar mogen paaseieren dan niet? Als het daarbij blijft, wordt het een arm Paasfeest. Maar als het uitkomen van een ei als voorbeeld gebruikt wordt om nieuw leven aan te geven en dat daarna verwezen wordt naar het opstaan van de Here Jezus uit het graf? Het ei is leeg: het kuikentje is er uit gekropen. Het graf is leeg: Jezus is opgestaan en leeft! Voor kinderen spreken voorbeelden echt tot de verbeelding.
Gebed
Nu wordt het paasevangelie al bijna tweeduizend jaar verteld en ook aan kinderen doorgegeven. Het is nog steeds hetzelfde evangelie. Hoe dat kan? Hierin mogen we God aan het werk zien. Hij zorgt ervoor dat kinderen die vader en moeder zijn geworden, het weer (laten) doorvertellen aan hun kinderen. Thuis, op school en in de kerk. Helaas is er ook een andere kant. Er zijn kinderen die bij het ouder-worden afstand nemen van wat hen in hun kinderjaren is verteld. Dat was vroeger zo en nu nog. Wat kan dat veel verdriet geven bij (groot)ouders die het ook hebben doorverteld. En toch … het zijn je (klein)kinderen, je blijft bidden dat ook bij hen, van wie het niet meer hoeft, iets gaat veranderen.
Wat is gebed voor kinderwerk belangrijk. Het is van onschatbare waarde. Want zolang aan kinderen het evangelie van Pasen wordt doorverteld, blijft er bijbelse hoop in kinderwerk.
Pieter Sijtsma, Dokkum