Met Pinksteren komt de Wereldkerk in beeld. Daaraan kunnen we onder meer aandacht geven via een brief van een van de predikanten van onze zendingskerken. De brief is van Samson Mishack Nhlongo, predikant van de Reformed Church te Themabalethu in Zuid-Afrika. Hij was in 2016 samen met andere predikanten en kerkleiders door deputaten buitenlandse zending uitgenodigd naar Nederland te komen. Over zijn ervaringen schrijft hij het volgende:
'Ik was aangenaam verrast, toen zendingsdeputaten van Nederland twee afgevaardigden van de kerk van KwaNdebele uitnodigden om in Nederland een zendingsconferentie bij te wonen. De kerkenraad droeg mij samen met ouderling Erens Maganedisa op hen te vertegenwoordigen.
Dit was mijn eerste buitenlandervaring en ik had nog nooit eerder gevlogen. En hoewel we maar liefst elf uur in de lucht hingen, heb ik geen oog dichtgedaan. Ik kwam ogen en oren tekort om alles te kunnen zien en bewust mee te maken.
Bij onze aankomst op de luchthaven van Schiphol stonden de families die de afgevaardigden naar hun logeeradressen zouden brengen, ons al op te wachten. Alles was perfect georganiseerd. Het gezin Wolters bracht ons met de auto naar Veenwouden en tijdens onze reis lieten ze ons een heel stuk van jullie mooie land zien, waaronder met name de Afsluitdijk. We waren erg onder de indruk van de vastberadenheid en moed, waarmee hardwerkende mensen die lange dijk hebben weten te bouwen. Dit was op vrijdag 7 oktober 2016.
Gastvrij
Het gezin Wolters ontving ons gastvrij. Zozeer zelfs dat we soms vergaten dat we gasten waren. Echter, we liepen al snel aan tegen twee uitdagingen. De eerste uitdaging was, dat wij niet gewend waren aan het Nederlandse klimaat. En hoewel deputaten ons van te voren hadden gewaarschuwd rekening te houden met de lage temperatuur, hadden we het toch nog koud. De tweede uitdaging was het eten. We moesten ons aanpassen aan een heel ander menu dan we gewend waren. In Zuid-Afrika bestaat het basiseten niet uit aardappelen, maar uit wat wij ‘milliepap’ noemen. Dat is maismeel. Wij kregen dus te maken met heel ander voedsel en het was een grote uitdaging daar zo snel mogelijk aan te wennen. Dat hebben we gedaan en we begonnen er al snel aan te wennen.
De volgende dag kwam ik er achter dat ik mijn laptop niet kon opladen, omdat jullie andere stekkers gebruiken dan wij. Daar heeft de heer Wolters meteen werk van gemaakt en met hulp van kerkleden werd dat probleem al snel verholpen. Dat was boven mijn verwachting. Ik had niet gedacht dat hij deze extra mijl met me zou kunnen gaan. Op zondag 9 oktober werden we hartelijk welkom geheten in de kerk van Veenwouden. De kerk was niet groot, maar wel goed georganiseerd. Het viel ons op dat men geen geld in de collectezak deed, maar coupons. Dat was totaal nieuw voor ons.
Noordeloos
Het volgende weekend brachten we door bij het gezin Tromp in Noordeloos. Ook hier werden we hartelijk en liefdevol ontvangen en dat zullen we niet snel vergeten. Ook bij hen voelden we ons geen gasten uit Afrika, maar werden we in het gezin opgenomen. Heel bijzonder.
We vroegen ons wel af, hoe wij op onze beurt thuis gasten uit Holland zouden verwelkomen. Zouden wij hen met evenveel liefde verwelkomen? We konden daar niet zo snel antwoord op geven en we zeiden toen maar tegen elkaar: ach, ze weten vast zelf ook wel hoe wij hen thuis zouden behandelen.
Diezelfde avond namen ze ons mee voor een maaltijd bij de buren, waarvan ik de naam helaas ben vergeten. Alles was zo georganiseerd, dat wij ons heel speciaal en bijzonder voelden. Dit was meer dan we hadden verwacht. Aan tafel kon iedereen zitten op een gereserveerde plek. Want toen ik mijn plek had ingenomen, zag ik tot mijn verbazing mijn eigen naam voor me staan. Zij wisten dat Samson Nhlongo van KwaNdelebe daar die avond op die stoel zou zitten en met hen zou dineren. Dit was heel bijzonder voor me! En ook dat wij aten bij kaarslicht. Heel indrukwekkend.
Op zondag 16 oktober gingen we met hen mee naar de kerk in Noordeloos. De kerkdienst werd goed bezocht en we genoten ervan om de dienst mee te maken. Er was iemand die de preek voor ons vertaalde, zodat we konden horen wat er gezegd werd. Ze gaven ons elk drie collectebonnen, die we meteen alle drie in de eerste collectezak deden en toen de tweede zak voorbijkwam hadden we dus niks meer. Na de dienst vroegen we naar wat de bedoeling was en werd het ons duidelijk dat we één bon in elke zak hadden moeten doen. Zo hebben we weer wat geleerd. Twee dingen vielen ons hier op: wat was de kerkenraad groot en wat was de jeugd betrokken! En wat hebben ze een grote liefde voor hun Heer en Heiland. Dat heeft ons erg bemoedigd.
Boerenkool
Een ander gezin nam ons op maandag 17 oktober mee om wat rond te rijden en dingen te laten zien. Met hen lunchten we. Zij hoorden me zeggen: ik hou van boerenkool. Ik zou graag wat zaad kopen om het thuis te planten. Na de lunch gingen ze met me boerenkoolzaadjes kopen. Nu kan ik ook in Afrika boerenkool eten. Het lijkt maar klein, maar dit betekende veel voor me. Ik had zoveel liefde niet verwacht en voelde me er klein onder.
Die maandag aten we bij de familie Van den Dool. Dat was een heerlijke avond. We zongen samen en ik beloofde zelfs om een lied voor hen te vertalen, dat we vaak in onze eigen kerk zingen. Dat lied is: 'Rea u boka, Morena'. Tot mijn spijt moet ik bekennen dat ik het niet heb kunnen vertalen, want het is een lied in de Sotho-taal en ik spreek zelf Tsonga. U begrijpt dat het moeilijk voor me was om in Nederland even snel een vertaler te vinden! (De titel luidt vertaald: 'Dank U, Heer'. GH)
We hebben er werkelijk van genoten om jullie in Nederland te mogen bezoeken. En ik dank allen die ons hebben uitgenodigd en allen, die ons zo gastvrij en liefdevol hebben opgevangen. Het was voor ons een onvergetelijke ervaring. Moge de Heer jullie zegenen!'
Rev. Samson M. Nhlongo, Themablethu.
(vertaald door Gurbe Huisman)