Op D.V. zaterdag 24 maart ontvangt de kerk van Siegerswoude-De Wilp een nieuwe predikant: ds. D. van der Zwaag (1959). Een van de vroegere predikanten van de gemeente, ds. J.W. Wüllschleger, zal hem dan daar bevestigen als dienaar van het Woord. In diezelfde dienst zal de intredepreek worden gehouden.
De ambtelijke weg van de nieuwe predikant begon op 15 maart 1985, toen hij werd bevestigd in de kleine gemeente van Klundert, niet ver van Breda. 'Helaas is deze gemeente enkele jaren geleden opgeheven omdat die vanwege afname van het aantal leden niet langer levensvatbaar was.'
Roeping
'In september 1989 liep de ambtelijke weg verder naar Bennekom. Deze gemeente heb ik mogen dienen tot 17 maart 1999. Het was een fijne en gezegende periode, zowel in de gemeente als voor ons gezin. Vanaf die datum ben ik verbonden geweest aan de Pniëlkerk in Veenendaal. Een grote gemeente waarbinnen veel gebeurt. Om een voorbeeld daarvan te geven: ik heb niet precies bijgehouden hoeveel kerkenraadsvergaderingen ik heb voorgezeten, hoeveel begrafenissen ik heb geleid, of hoeveel kinderen ik heb gedoopt, maar het moeten er in die bijna 19 jaar enkele honderden van elk zijn geweest. Als een van de hoogtepunten uit deze tijd heb ik de ingebruikname van een nieuwe kerk in juli 2008 ervaren.'
'Roeping tot het ambt is voor mij aan de ene kant een constante en aan de andere kant ook weer niet. Ik weet mij van jongs af aan geroepen, iets wat later door onze kerken overgenomen is. Zo heb ik althans de roeping vanuit de afzonderlijke gemeenten gezien. Natuurlijk blijf je gewoon mens. Als er teleurstellingen komen, of als de verantwoordelijkheid van het ambt zwaar drukt, dan ben je weleens geneigd het terug te willen leggen in Gods hand. Maar als het erop aankomt, lukt dat niet. En het bemoedigende is dat dan ook weer de moed en kracht geschonken wordt om verder te gaan.'
Afwisseling
'Vanaf 24 maart 2018 hoop ik de gemeente van Siegerswoude-De Wilp te mogen dienen, een gemeente in een streek, die mij en mijn vrouw niet onbekend is. Ik ben afkomstig uit Damwoude en mijn vrouw is opgegroeid in Zwaagwesteinde. Hoewel we meer dan dertig jaar buiten Friesland hebben gewoond, spreken we in huis nog altijd Fries. Onze drie – nu volwassen – kinderen hebben die taal ook geleerd, al merk ik dat ze zich gemakkelijker in het Nederlands uitdrukken.'
'Het is mijn verlangen dat we samen met onze nieuwe gemeente een goede, gezegende tijd tegemoet gaan. En dan heb ik niet alleen het oog op een goede onderlinge verstandhouding, maar zeker ook op het geestelijke aspect: het kennen en dienen van de Koning, van Wie de vijfenveertigste psalm zegt dat genade op Zijn lippen is uitgestort.'
'Het ambtelijk werk heeft veel kanten. De afwisseling spreekt mij erg aan. Je mag als predikant leden bezoeken in goede en minder goede tijden, je mag meedenken in het bepalen van het beleid, je mag de jongeren onderwijzen: elk van deze kanten van het werk heeft iets moois. Maar het meest bijzondere is wel dat je het Woord mag bedienen. Een grote vreugde, die tegelijk een intense worsteling blijft. Want wie is bekwaam om het Woord onder woorden te brengen?'
Eenheid
Ds. Van der Zwaag is al een aantal jaren lid van het deputaatschap voor eenheid van de gereformeerde belijders in Nederland. Deze deputaten zoeken naar wegen die kunnen leiden tot eenheid van kerken van gereformeerde belijden. Ze proberen onderlinge herkenning en samenwerking te bevorderen.
'Eenheid onder kerken van gereformeerd belijden is niet eenvoudig. We hebben te maken met verschillende historische achtergronden en verschillende visies op een aantal dingen. Van belang is blijvend met elkaar in gesprek te zijn. Namens onze kerken doen we dat als deputaten en op plaatselijk vlak kan dat door de kerken zelf.'
'Op de laatstgehouden generale synode was ook de eenheid van het eigen kerkverband onderwerp van gesprek. De vraag is: hoe elkaar vast te houden? Het lijkt me nodig ons opnieuw te bezinnen op onze uitgangspunten. Natuurlijk is dat de Schrift, maar dan ook zoals samengevat in de gereformeerde confessie. Staan we werkelijk achter wat we belijden in de Heidelberger catechismus, de Nederlandse geloofsbelijdenis en de Dordtse leerregels? En hoe krijgt dat dan vorm in de verkondiging en op de vereniging? Wanneer we ons verwijderen van onze uitgangspunten, treedt onderlinge vervreemding op. Het blijven bij wat we in de loop der eeuwen hebben ontdekt en ontvangen, geeft verbinding en herkenning.'
Voorjaar
Naast het ambtelijk werk en werk ten dienste van het breder kerkelijk leven is er ook tijd voor ontspanning. 'De boog kan niet altijd gespannen staan, zo luidt een spreekwoord. En dat is maar al te waar. Van de Pniëlgemeente kregen mijn vrouw en ik beiden een elektrische fiets als afscheid. We hopen daarmee op momenten waarop dat kan de omgeving van onze nieuwe woonplaats te gaan verkennen als straks het voorjaar is aangebroken.
Verder lees ik graag. Dat ik altijd wel bezig ben met een of ander theologisch boek zal niemand verbazen. Maar daarnaast ben ik ook abonnee van het <<cursief>>Reformatorisch Dagblad<<einde cursief>> en zelfs van twee autotijdschriften: een over hedendaagse en een over klassieke.'
Wanneer de nieuwe predikant zijn eerste Friestalige dienst houdt? 'Inderdaad spreek ik de Friese taal. Toch wil ik het maar bij het pastoraat houden om daarvan gebruik te maken. Wanneer gemeenteleden graag in het Fries communiceren, vind ik dat geen probleem. Als het gaat om de prediking, dan sluit ik liever aan bij alle Nederlanders, die we als Friezen, Groningers, Drenten etc. toch zijn.'
De redactie dankt ds. D. van der Zwaag hartelijk voor dit interview, en wenst hem en zijn vrouw een goede en gezegende tijd toe in de nieuwe gemeente.
D.J. Steensma, Veenwouden