Ter gelegenheid van het vijfentwintigjarig bestaan van hospice Kuria heeft Atie Peet-Vreman een dagboek geschreven (voor twaalf weken plus christelijke feestdagen).
Kuria is een christelijk hospice waar medewerkers en vrijwilligers bewoners in de laatste fase van hun leven verzorgen en begeleiden. Mevrouw Peet is erin geslaagd voor deze brede doelgroep een dagboek te schrijven. Het is ook heel geschikt om samen met iemand die je heel dierbaar is en dicht bij je staat, te lezen.
Het leven in een hospice kan als een pauze worden ervaren. Je bent noodgedwongen gestopt met datgene waarmee je bezig was. Het gewone doen en laten is onderbroken. Het wachten is op wat komen gaat. Je krijgt tijd voor datgene wat er echt toe doet in het leven.
Het dagboek is laagdrempelig. Het is geschikt voor mensen binnen het zorgcircuit, maar ook voor wie daarbuiten verkeert en ook voor ouderen. Het taalgebruik is eenvoudig. De tekst is goed leesbaar voor mensen met een verminderd gezichtsvermogen.
De auteur weet haar lezers te raken met voorbeelden uit de Bijbel, herkenbare situaties, menselijke reacties op lijden en ellende, eenzaamheid, vergankelijkheid en moeilijkheden in het algemeen: Waarom overkomt mij dit? Wat is de zin van mijn leven? Wat is geloven? En wat heb ik daaraan? Wat is loslaten en hoe doe je dat? Hoe kan ik vergeven?
Echte rust (pauze) van gewone dagelijkse dingen, vooral ook aan het einde van het leven op aarde, kan ten diepste gevonden worden in de Here Jezus. Gedachten zijn niet altijd in woorden te vangen. Daarom staan er naast woorden ook beelden in dit boekje afgedrukt, in de vorm van een gedicht, lied of foto.
Dit dagboekje reikt voor diegenen die in het pastoraat werkzaam zijn, diverse mogelijkheden en handvatten aan. Er kan uit worden voorgelezen. Ook kan over stukjes worden doorgesproken. Van harte aanbevolen.
Pieter Sijtsma, Dokkum