Het gaat ds. D. Visser in zijn bespreking van Het Israëlisme en de plaats van Christus, geschreven door S. Paas, blijkens zijn slotzin, om de doordenking van de christelijke visie op Israël. En inderdaad, doordenken van zaken is meestal een goede zaak. Dat er veel reacties komen als er gesproken wordt over Israël, geeft al aan dat Israël vandaag aan de dag een bijzondere plaats heeft. De gelovigen zouden toch moeten zeggen 'in Gods heilsplan'.
Nee, niet dat Israël, de Joden, langs een andere weg tot de zaligheid komen dan de niet-Joden. Maar juist omdat God met hen handelt en gehandeld heeft zoals Hij met geen volk wou handelen. Graag wil ik enkele woorden doorgeven van J.C. Ryle uit Profetie en gebed de bekering van Israël, overgenomen uit het R.D. Hij schreef in 1879 n.a.v. de tekst uit Jeremia 31:10: 'Het is wonderbaarlijk wanneer we de Joden opnieuw in Palestina bijeen vergaderd zouden zien, net zoals ze reeds eenmaal uit Egypte het beloofde land binnengingen. Wat God eenmaal bewerkstelligd heeft, kan Hij zeker nogmaals verrichten. Is er iets wat onmogelijk is in het bijeenbrengen van Israël? Gods wegen kunnen, om Zijn eigen doelstellingen te bewerkstelligen, nooit volgens menselijke normen beoordeeld worden.' Het is zeer bijzonder dat er in de negentiende eeuw leraars waren die geloofden en verkondigden dat God de Joden weer zou bijeen brengen. En zou nu dan de bijzondere bemoeienis van God met Zijn volk zijn opgehouden? Een ieder die ziet hoe het volk weer bijeen vergaderd is, wat Ryle geloofde, dan kunnen we toch niet anders dan geloven dat geheel Israël ook zalig zal worden door Gods bijzondere werk aan Zijn volk?
Hans Wubs, Onstwedde