Een groep Europeanen maakt een reis door het Midden-Oosten. Op een vroege morgen komt een van de toeristen zijn tent uit, net op het moment dat de Arabische gids opstaat van zijn morgengebed. Waarom denkt u eigenlijk dat er een God is, vraagt de westerse toerist?
Er klinkt een grote dosis spot mee in zijn vraag. De gids kijkt de man even aan en zegt dan: als ik ’s morgens opsta, hoe weet ik dan of er ’s nachts een kameel langs mijn tent is gelopen? Dat zie ik aan zijn hoefafdrukken, zijn sporen in het zand. Toch? Kijk eens naar al die kleuren in de lucht, nu de zon opkomt. Dat is geen voetspoor van een dier of van een mens. Dat zijn de voetsporen van God. Hij zelf is hier voorbijgekomen.
Water
Ook de rationeel denkende westerling mag Gods voetsporen in de wereld om zich heen ontdekken. Eén van die voetsporen is water. Beeldend beschrijft de dichter van psalm 104 hoe God de aarde in de kosmos een vaste plek gaf. Je ziet de aarde verschijnen als een droge plek midden in het water van de oerzee. De aarde zat eerst helemaal onder water. Ook de bergen. Bij de schepping en aan het einde van de zondvloed heeft de HEER door met de stem van de donder gebiedend te spreken aan de wateren hun plek gegeven. Daardoor kwamen de bergen en dalen tevoorschijn. Zo maakte de HEER van de aarde een voor mens en dier veilige en bewoonbare plek.
Ook komt in de psalm het water als bron van het leven uitvoerig aan de orde. God bestuurt en leidt het water. Het water komt uit de hemel, uit de hoge zalen, in de vorm van regen, waarmee de bergen voorzien worden van water. Hij laat waterbronnen ontspringen in wadi’s, zodat het water tussen de bergen doorstroomt. Zo kunnen alle dieren hun dorst lessen. Vogels leven er in de buurt, omdat langs het water ook bomen groeien.. Zo doet de HEER door het water alles op aarde leven, groeien en bloeien.
God zorgt
De psalm laat ook iets zien van hoe de schepping samenhangt. Door het water groeit er gras voor het vee en groeien allerlei gewassen om de mensen te onderhouden en te verzorgen. Mensen kunnen voor hun levensonderhoud voedsel maken uit wat er op de aarde groeit. Van druiven wijn, waarvan ze kunnen genieten en vrolijk worden. Van olijven olie om hun gezicht mee in te smeren. Verder laat water enorme bomen groeien, de ceders van de Libanon, waarin vogels nesten maken, in de cipressen wonen ooievaars, in de bergen leven de steenbokken, terwijl de steenrotsen verblijfplekken zijn voor de klipdassen. Alle schepselen op het land en in de zee hebben voedsel nodig om te leven. Volgens psalm 104 is de HEER de persoonlijke verzorger van al deze schepselen: allen zien er naar uit dat U brood geeft, op de juiste tijd. Geeft U het, dan doen ze zich tegoed, opent zich uw hand, dan worden zij verzadigd (vs. 27-28). De HEER draagt met zijn goddelijke kracht heel de schepping. Hij schept, vormt, doet leven, vernieuwt, regeert, leidt, bewaart, draagt, ziet, zorgt, enz. Deze werkwoorden laten zien, dat onze wereld niet los van God bestaat, maar in Hem is, beweegt en leeft.
Geen water
Maar wat als God geen brood meer geeft op de juiste tijd en zijn hand zich niet meer opent om te verzadigen? Daar moest ik het afgelopen half jaar bij het uitblijven van regen soms aan denken. Voldoende en tijdige regen is opeens minder gewoon geworden. Gods kinderen beginnen weer te bidden om regen. Dat is broodnodig.
Is droogte in de delta een oordeel van de HEER? Begint de HEER zijn geduld met het rijke westen te verliezen? Wij kunnen Gods hand niet een op een aflezen. Veel is voor ons verborgen. Wel wijs ik naar Deuteronomium 28:12. De HEER belooft op de juiste tijd regen te geven, wanneer de mensen Hem liefhebben en gehoorzamen. De dienst aan God raakt het totale leven. De zondaars, genoemd aan het eind van dit lied, hebben de HEER niet lief en doen niet wat Hij zegt. Zij denken beter te weten. Zij gaan eigenmachtig met Gods kunstwerk om. Wie zo leeft en doet die heeft, zonder berouw, op de aarde geen toekomst. Maar wie de HEER liefheeft en gehoorzaamt kan in voorspoed dankbaar, in tegenspoed geduldig en altijd vertrouwen op de liefde van God.
Zing mee
De psalm wil gezongen worden. Dan neem je de woorden over en prijs je ook zelf de HEER voor het kunstwerk van zijn schepping, voor de onderhouding en vernieuwing daarvan. Het zal duidelijk zijn, dat dit lied alleen als muziek in de oren van de Schepper klinkt, wanneer wij bereid zijn zo te leven, dat ook de vogels hun lied kunnen blijven zingen, ja dat alles wat adem heeft kan leven, groeien en bloeien en zo de HEER kan loven.
'Ik wil voor de HEER zingen zolang ik leef, een lied voor mijn God zolang ik besta. Mag mijn lofzang de HEER behagen. Prijs de HEER, mijn ziel. Halleluja!'
Gurbe Huisman, Winschoten.