Veel christenen zijn van mening dat op grond van de oudtestamentische profetieën er voor Israël als volk nog een glorietijd komt. Maar Maljaars denkt daar anders over. In zijn nieuwe boek betoogt hij dat er een nieuw mondiaal ‘Israël’ zal komen, waartoe ook een rest van het volk Israël behoort. Die nieuwe situatie is te danken aan Christus. In Hem zijn namelijk de profetieën in vervulling gegaan met het genoemde perspectief.
Maljaars behandelt een aantal profetieën en laat overtuigend zien dat de visie dat er op korte termijn voor Israël als volk een nieuwe tijd zal aanbreken gebaseerd is op een aantal sprekende teksten die uit hun verband zijn gehaald. Hij bespreekt o.a. Jesaja 9,1-6 en 65,17-25 en profetieën van Joël en Zacharia.
Hij geeft ook de nodige aandacht aan teksten uit het Nieuwe Testament die vaak worden aangevoerd als bewijs voor het komende heil voor Israël. En hij maakt duidelijk dat het bewijs op de klank af is. Terecht verwijst hij meermalen naar het Bijbelboek Hebreeën. Daarin gaat het om het hemelse vaderland. Dat is door Christus nabijgekomen en zal door Hem ten volle komen. Wie in Hem geloven, hebben al deel aan dit heil en zullen in de toekomst daar wonen.
De visie dat God in 1948 met Israël het beloofde nieuwe begin heeft gemaakt, wijst hij resoluut af. In het Oude Testament belooft de HERE weliswaar geregeld de terugkeer van het volk naar het land van de belofte, maar dat is alleen mogelijk als er eerst bekering komt. Tot zover val ik Maljaars bij.
Maar in zijn redenering van daaruit kan ik hem niet altijd volgen. Zo zegt hij dat Gods beloften aan Israël ontnomen zijn en op de Gemeente van toepassing zijn verklaard. Volgens mij betekent de vervulling van Gods beloften door Christus niet dat ze aan zijn volk zijn ontnomen. De beloofde zegen voor Israël en alle volken in Abraham komt alleen door Christus. Allen die in Hem geloven, zijn kinderen van Abraham. Met dat laatste is Maljaars het eens, maar brengt hem toch tot de genoemde uitspraak die ik niet kan meemaken.
Een ander voorbeeld is de tegenstelling die hij maakt tussen een letterlijke (eschatologische) en een geestelijke (typologische) vervulling van de beloften. Dit is een oneigenlijke tegenstelling. De komst van Christus in deze wereld is de eschatologische gebeurtenis bij uitstek, waarmee de eindtijd werd ingeluid. In die tijd leven wij tot Christus’ wederkomst. Christus’ komst en werk is een letterlijke vervulling van Gods beloften. De complete letterlijke vervulling zal komen als Gods nieuwe wereld komt. De manier waarop God zijn heilsplan van Abraham tot Christus gestalte heeft gegeven is te typeren als typologisch, een voorafschaduwing. En natuurlijk, het gaat God om het dienen van Hem in geest en waarheid. Die geestelijke dienst vindt echter letterlijk plaats in deze wereld en later in Gods Koninkrijk. Letterlijk en geestelijk staan dus niet tegenover elkaar, maar horen in de dienst aan de HERE bij elkaar. Dat blijkt boven alles in Christus.
Maljaars laat het ‘letterlijke’ en ‘eschatologische’ over aan hen die voor het volk Israël nog een grote toekomst verwachten. Zij kunnen dit gemakkelijk opvatten als een niet serieus nemen van Gods beloften en profetieën. Maljaars doet dat echter juist wel, in zijn diepe overtuiging dat Christus de enige Middelaar is tussen God en mensen.
Iedereen die geïnteresseerd is in de uitleg van de profetieën en de verhouding tussen Israël en de kerk, kan ik dit prikkelende, helder geschreven, boek van harte aanbevelen.
D. Visser, Amersfoort
Bram Maljaars, De getuigenis van Jezus, De sleutel tot het verstaan van de profetieën, Boekscout, Soest, 2018, ISBN: 978 94 022 4837 1, 124 blz., € 17,99.