Arjan in Liberia
Onze kerken hebben wereldwijd verspreid een aantal Missionair Diaconale Werkers zitten. Dat zijn gewone mensen, maar wel mensen met een drang om op een specifieke plek de liefde van Christus handen en voeten te geven. Zij doen hun belangrijke werk vaak in stilte. Het leek ons goed om ze in de schijnwerpers te zetten. Deze week: Arjan Paas, uitgezonden door de gemeente van Genemuiden en de MAF, werkzaam in Liberia als MAF-piloot.
05:00 a.m. - De wekker gaat. Regen klettert op ons golfplaten dak en af en toe flitst het. Ik tel de seconden tot de donder om in te schatten hoe ver het onweer weg is. Hmm... niet al te ver. Hopelijk is het overgetrokken tegen de tijd dat ik moet vertrekken met het vliegtuig. Vliegen in onweer kan gevaarlijk zijn en vraagt om extra concentratie en vaardigheden. Mijn training heeft me hier op voorbereid, maar fijn is anders. Met die gedachten draai ik me nog een keer om; ik moet er eigenlijk uit, maar aanlokkelijk is het niet.
Zoals altijd, in dit land dichtbij de evenaar, is het nog donker als ik me klaar maak voor de dag.
06:00 a.m. - Het regent nog flink, als ik de deur uitstap en naar de auto sprint. De bewaker zit (ogenschijnlijk) te slapen. Hij lijkt niet veel haast te hebben om de poort open te maken, zodat ik kan vertrekken. Eindelijk komt hij in beweging. Aan de ene kant ben ik geïrriteerd, omdat hij zijn taak zichtbaar met tegenzin uitvoert. Aan de andere kant kan ik me goed voorstellen dat ook hij niet al te gemotiveerd is in dit weer.
Het verkeer rijdt langzaam vanwege de regen. De gezondheidszorg is hier gebrekkig en controle op gezichtsvermogen is er zeker niet. Het zou me niet verbazen als de helft van m’n medeweggebruikers weinig kan zien in het donker en de regen. Het is al behoorlijk druk; over een half uur staat het, op de enige weg naar het centrum, helemaal vast.
06:30 a.m. - Mercy, onze boekingsmedewerker, heeft het grootste deel van het papierwerk voor de vlucht al geprint. Rest mij alleen nog het uitprinten van een vliegplan en een ‘weight and balance’ formulier. Er staat een aantal pakketten klaar om mee te gaan op de vlucht. Met dat ik de deur uitloop komt er gehaast nog iemand binnen met een pakketje onder de arm: of ik medicijnen voor zijn familie mee kan nemen naar Harper? Een vluchtige inspectie bevestigt dat het inderdaad om medicijnen gaat.
Ik rijd de auto het vliegveld op en begin aan de dagelijkse inspectie van het vliegtuig. James, mijn Liberiaanse collega, helpt me bij het openen van de deuren en het verwijderen van de beschermhoezen. Met het openen van de motorkap, komt ons een verschrikkelijke stank tegemoet. Al snel ontdekken we de restanten van een vogel in de motorinlaat; blijkbaar is er tijdens de vorige vlucht een vogel in de motor gevlogen. James begint aan het nare werkje om de restanten te verwijderen uit de inlaat, terwijl ik de rest van het vliegtuig inspecteer. Als dat gedaan is, bel ik voor de zekerheid nog even de monteur. Hij komt van het kantoor en opent de andere kant van de motor; daar vinden we nog meer overblijfselen van de vogel en een menigte maden die zich er te goed aan doen.
07:30 a.m. - Iets later dan gepland, is het vliegtuig klaar. Met mijn collega ga ik naar de ‘departure terminal’ en beginnen we de check-in van de passagiers. Deze morgen vlieg ik een ‘shuttle’ vlucht naar verschillende plaatsen in het zuidoosten. Mijn passagiers zijn medewerkers van verschillende hulporganisaties en Bijbelvertalers. Na wat problemen met teveel bagage brengen we het naar het vliegtuig en laden alles in. Terwijl ik de passagiers naar het vliegtuig begeleid, laat een van de Bijbelvertalers mij foto’s zien van zijn recente tocht met de auto naar het binnenland van Liberia. De wegen zijn veranderd in modderpoelen waar hele auto’s in verdwijnen. Zonder MAF kan veel zendingswerk niet uitgevoerd worden.
08:30 a.m. - De passagiers zitten in hun gordels en ik ben klaar voor take-off. Voor we gaan, ga ik, net als bij alle andere vluchten, voor in gebed. Het weer is nog steeds niet erg goed: het regent en er is veel onweer in de omgeving. Gelukkig blijkt het zicht goed genoeg om te kunnen vertrekken. Het vliegtuig is geschikt om op instrumenten te vliegen; dat wil zeggen dat ik niet per se zicht naar buiten hoef te hebben en het vliegtuig kan besturen en navigeren aan de hand van de instrumenten in de cockpit. Ondanks dat, moet ik nog steeds de onweersbuien vermijden en de weerradar helpt mij daarbij. Al zigzaggend tussen de onweersbuien door klim ik door de wolken heen. Af en toe schudt het vliegtuig door de turbulentie, maar al met al is het een rustige vlucht. Hoewel heel Liberia bedekt is door een wolkendeken, kan ik vandaag landen op alle landingsbanen in de bush van Liberia. Soms is dat wel anders. In dit geval zorgt de regen ervoor dat mensen en dieren zich niet buiten wagen en dus ook niet op de landingsbaan lopen.
12:30 p.m. - Terugvliegend naar thuisbasis Monrovia, krijg ik bericht dat er een aanvraag voor een medische evacuatie is binnengekomen. Bij aankomst zal ik snel moeten tanken en me klaarmaken voor deze vlucht. Mijn team van collega’s zorgt voor de administratie en coördinatie op het vliegveld. Alles verloopt efficiënt en een half uur later hang ik alweer in de lucht met een begeleidend verpleegkundige achterin. Een aantal stoelen is uit de cabine gehaald om plaats te maken voor de brancard.
14:30 p.m. - Aangekomen op landingsbaan in Tapeta, staat me een menigte op te wachten. In een tot ambulance omgedoopte Land-Cruiser ligt de patiënt. Ik overleg met de verpleegkundigen over de aard van de verwondingen om vast te kunnen stellen hoe de patiënt vervoerd moet worden. De man, die vermoedelijk zijn nek heeft gebroken, wordt voorzichtig in het vliegtuig gemanoeuvreerd. Na er zeker van te zijn dat de man goed vast ligt en comfortabel is, vertrek ik snel weer naar Monrovia. Daar aangekomen, wordt de man naar een ziekenhuis met betere voorzieningen gebracht.
Wat een dag... Zo streven we er dagelijks naar om met ons vliegtuig Gods liefde te delen met de geïsoleerde medemens, om geestelijke en fysieke verandering teweeg te brengen in Jezus’ naam.
Arjan Paas, Liberia