De mensen van voorbij
wij noemen ze hier samen.
De mensen van voorbij
wij noemen ze bij namen.

Hanna Lam

Het kerkelijke jaar is bijna afgelopen. Misschien kijkt u of kijk jij er ook alweer naar uit om samen te starten met de viering van de heilsfeiten. Te beginnen met advent. Uitzien naar Kerst. Het Licht van deze wereld is reddend verschenen! Maar eerst is er nog eeuwigheidszondag. De afsluiting van het kerkelijk jaar.

Bij je naam genoemd

In Leeuwarden herdenken we, net zoals in veel andere gemeenten, op die zondag in de middagdienst de broeders en zusters die in de loop van het afgelopen kerkelijk jaar gestorven zijn. We willen samen hun namen noemen in dankbare herinnering aan alles wat God ons in hen gegeven heeft. En we herinneren elkaar er in en door deze dienst aan dat ‘we wel treuren, maar niet als degenen die geen hoop hebben’.

Hoe doen we dat? Na de verkondiging en een lied als antwoord daarop is het moment van herdenken. Daarvoor wordt door een aantal mensen voorafgaand aan de dienst een bloemstuk gemaakt dat op de avondmaalstafel staat. Voor iedere overleden broeder of zuster staat er een kaars in dit stuk en bij de kaars ligt een witte steen. De kaars verwijst naar de belofte van de Here Jezus dat Hij het Licht van het leven is (Joh.8,12). De witte steen herinnert aan de belofte van God uit Openbaring 2, 17. De witte steen is een symbool van vergeving en een nieuw begin. Een nieuw begin waar God ons wel iets van heeft geopenbaard maar dat ook nog onuitsprekelijk is.

Een voor een lezen we de namen van de overleden broeders en zusters. Op de beamer laten we een foto zien van hem of haar. En bij elke naam wordt een vers of tekst gelezen die op de kaart stond of opgenomen was in de liturgie van de dienst voorafgaand aan de begrafenis. Na het voorlezen van de naam komen één of twee familieleden naar voren en steken een kaars aan. Als er geen familie aanwezig is wordt de kaars aangestoken door iemand die pastoraal betrokken was bij deze broeder of zuster. Dit alles gebeurt in stilte. Die stilte is geladen door herinneringen maar is tegelijk ook de stilte waar het in psalm 62 over gaat ‘Bij God vind ik de diepste rust. Stil word ik mij ervan bewust, dat Hij mij redt en mij zal sparen (vers 1 De Nieuwe Psalmberijming)

Niet bij naam genoemd – wel gekend

Twee jaar geleden werd door twee zusters uit onze gemeente gevraagd of we in deze dienst ook aandacht konden geven aan kinderen die in de baarmoeder gestorven zijn. Het verdriet daarover is ook intens. Soms is er aandacht voor gevraagd in de voorbede en is het mede daardoor ook bekend. Maar soms wordt het ook niet zo breed gedeeld en is het daardoor minder bekend. Maar het verdriet is er en de herinneringen zijn er. Ook dit verdriet willen graag in Gods handen leggen. We hebben daarom ook een aantal kleine kaarsen klaarstaan. Wie dat wil kan er daar eentje van aansteken. Want zelfs al zijn hun namen niet genoemd, we geloven en vertrouwen dat ook deze kinderen door God gekend zijn.

Samen noemen we de namen

Voor deze dienst van herdenken en vooruitzien wordt een speciale uitnodiging verstuurd naar de families van de overleden broeders en zusters. Soms zijn zij lid van onze gemeente, soms ook niet of niet meer. De ervaring leert dat in de meeste gevallen positief wordt gereageerd op deze uitnodiging. We merken vaak dat deze dienst indruk maakt. De rust en ruimte om stil te worden voor God; ons verdriet te delen maar boven al onze hoop. De dood heeft niet het laatste woord. Jezus is overwinnaar! We kijken uit naar de toekomst die Hij beloofd heeft. Waar Hij alle dingen nieuw maakt.

De nabestaanden krijgen de kaars en de witte steen mee naar huis. Als er geen familie aanwezig was, wordt deze bezorgd door iemand van het pastoraal team. Zo proberen wij in dankbare herinnering te herdenken, in het licht van Gods beloften: ‘Zie, ik maak alle dingen nieuw!’

 

De mensen van voorbij

zij worden niet vergeten.

De mensen van voorbij

zijn in een ander weten.

Bij God mogen ze wonen,

daar waar geen pijn kan komen.

De mensen van voorbij

zijn in het licht, zijn vrij.

Hanna Lam

 

Bart Visser, Leeuwarden


Commentaar

  • Nieuw leven 2024-04-19 17:47:34

    In januari begint het al: het wordt weer langer licht en de sneeuwklokjes gaan bloeien, en even...

  • Post 2024-04-06 07:36:05

    De laatste tijd valt het mee, maar het komt regelmatig voor dat de post wat vertraging heeft....

  • Lijdenstijd 2024-03-23 18:53:26

    Met de lijdenstijd lijkt onze samenleving niet uit de voeten te kunnen. Hoe anders is dat met...

  • Leipzig en Navalny 2024-03-07 19:01:01

    Vorige week waren mijn vrouw en ik een paar dagen in het voormalige Oost-Duitsland op bezoek bij...