Een groene plant met lange smalle blaadjes. Sprietjes waarvan wij in Nederland een overvloed hebben. Er zijn achtduizend soorten gras. Overal op de wereld komen grassen voor. In gebieden waar droogte heerst zijn het dan eenjarige planten. De granen die wij kennen zoals tarwe, gerst en haver zijn feitelijk ook grassoorten, waarvan de aren eetbaar zijn voor de mens en de mens tot voedsel dienen.
Gras is een belangrijke voedingsbron voor grazende dieren, die de enzymen en de organen bezitten om het te kunnen verteren. Koeien en schapen bijvoorbeeld. Mensen worden gevoed via die dieren, waarvoor het gras beschikbaar is.
We richten ons op de Bijbel. We lezen daar over van een mens die toch gras at. Een ongewone situatie. Waarom was dat?
Daniël vertelt het de grote koning Nebukadnezar als uitleg van een vervelende beangstigende droom die de koning had: ‘Dit is wat dat betekent, mijn heer de koning. Het is de straf die de Allerhoogste God u gaat geven. U zal bij de mensen weggejaagd worden en tussen de wilde dieren wonen. U zal gras eten als een koe en van de dauw drinken. Er zullen zeven jaar voorbij gaan, totdat u zal toegeven dat de Allerhoogste God de macht heeft over de koninkrijken van de mensen. Dat Hij de macht geeft aan wie Hij wil’ (Dan.4,24-25).
Zoals altijd wordt ook deze koning wel gewaarschuwd. Niet mis te verstaan: deze mensonterende straf krijg jij als je niet God maar jezelf de hoogste eer geeft. Twaalf maanden later gebeurt het en het duurt maar liefst zeven jaar.
‘Maar aan het eind van die tijd keek ik, Nebukadnezar, omhoog naar de hemel en kwam mijn verstand terug. Toen prees ik de Allerhoogste God. Want Hij is de God die eeuwig leeft. Hij is voor eeuwig Koning: Hij regeert door alle eeuwen heen.’ (Dan.4,34)
Nel Noppe, Leeuwarden