Even voorstellen
Mijn naam is Jan-Willem Vroegop. Ik ben getrouwd en heb drie kinderen. Wij zijn lid van de CGKV in Den Helder. In de afgelopen jaren ben ik daar ook als kerkenraadslid actief geweest. Ik ben sinds 2003 werkzaam bij de Koninklijke Marine en vanaf 2017 vervul ik de functie van onderzeebootcommandant. Vanaf juli dit jaar woon ik met mijn gezin drie jaar in Schotland om van daaruit de rol van ‘hoofd opleider onderzeedienst’ te gaan vervullen.
Bij de Marine
Voordat ik startte op het internaat van het Koninklijk Instituut voor de Marine (KIM) in 2003, groeide ik op in een relatief beschermde omgeving. Wonend op de bijbelbelt was het bijna vanzelfsprekend dat je naar een christelijke school ging. Ik was lid van een kerkgenootschap en doorliep daar de jeugdclubs en catechisaties en ging met veel gelijkgestemden om. Op het KIM maakte ik kennis met mijn medestudenten die mij deden beseffen dat ik tot dan toe in een redelijk beschermd wereldje had geleefd. Het uit kunnen leggen waarom je gelooft, maar ook waarin je dan gelooft, is in de jaren op het internaat regelmatig aan bod gekomen. Als christen voelde ik mij gedwongen hier goed over na te denken en helder te kunnen formuleren wat geloven voor mij inhield. Doordat ik jarenlang was opgegroeid met de Bijbel (kerk, clubs, catechisatie, gesprekken thuis, etc.) wist ik waar ik het zoeken moest. Hoewel ik fijne en respectvolle gesprekken heb gehad met collega’s, eindigen deze vaak met: ‘Dat geloof jij, ik zie dat toch anders.’ Ondanks dat zorgde het wel voor begrip en werd er rekening gehouden met mijn christelijke achtergrond.
Sinds eind 2008 werk ik aan boord van een onderzeeboot. Het werken aan boord is erg intens. Met een groep van zestig mensen werk je langere tijd in een kleine omgeving samen. Je hebt buiten je werk om weinig afleiding waardoor je uitvoerig de kans krijgt om je collega’s beter te leren kennen. We kunnen simpelweg ook niet om elkaar heen. De band die we aan boord met elkaar opbouwen, zorgt er ook voor dat we rekening houden met elkaar. Ondanks dat er niet veel medechristenen aan boord zitten, is er respect voor ieders overtuiging. Natuurlijk wordt er wel eens een prikkelende opmerking geplaats. Mijn ervaring is dat wanneer ik op die momenten niet wegkijk, maar juist dan het gesprek aanga, ik uiteindelijk veel begrip ontvang. We hoeven als christenen ook niet altijd mee te buigen met onze omgeving. Dat is ook niet wat onze omgeving van ons verwacht. Het staan voor je principes en daar naar leven is de kern. Consequent blijven en niet mijn principes een dagje opzij zetten is een dagelijkse opgave. Geloofwaardigheid is enorm belangrijk. Wanneer wij, op grond van de Bijbel, onze woorden en daden met elkaar laten overeenkomen (en dat is niet altijd makkelijk) alleen dan kunnen we als christen in deze wereld iets van Gods liefde uitstralen.
In mijn dagelijks leven ervaar ik veel steun aan het geloof. Ik ben erg dankbaar voor mijn christelijke opvoeding. Het normen en waarden pakket dat wij als christenen meekrijgen is een waardevolle basis voor ons dagelijks handelen in onze maatschappij. Bijbehorende competenties als: Integriteit, toewijding en mensgerichtheid zijn daarnaast voor het bedrijf waar ik werkzaam ben (en ik denk eigenlijk wel voor elke werkgever) erg waardevol.
Tenslotte
Misschien heeft u onlangs het onderzeebootongeval in Indonesië meegekregen. De redactie stelde mij de vraag hoe ik als onderzeeboot-opvarende en als christen omga met de mogelijkheid van een dergelijke ramp. Allereerst gaan mijn gedachten bij een dergelijk bericht direct uit naar de nabestaanden die in grote onzekerheid afwachten. Wereldwijd wordt er vanuit de onderzeebootgemeenschap hulp aangeboden aan het land dat hierom vraagt. Vrijwel alle landen doen hier aan mee. Bij dit soort ongevallen is plots iedereen elkaars bondgenoot en werken we allemaal samen om de kans op redding van onze broeders zo groot mogelijk te maken. Als onderzeebootman ben ik me altijd bewust van de risico’s die het vak met zich meebrengt. Het gevaar, het water, zit altijd om ons heen. Door uitvoerige training en vele herhalingen zijn wij in staat om ten tijde van een calamiteit snel te handelen. Bewustzijn van de dreiging om ons heen is een continu proces. Eigenlijk iets wat wij als christen ook moeten beseffen. De wereld om ons heen heeft enorm veel afleiding en bedreigingen, maar eerlijk gezegd ben ik daar niet dagelijks mee bezig. Een onderzeebootongeval geeft mij geen angst voor de uitoefening van mijn werk, maar doet me wel weer beseffen dat alles vergankelijk is. Of je nu in de bus of het vliegtuig stapt voor een leuke vakantie of op je fiets springt om naar school te gaan, het kan zijn dat we niet op de geplande bestemming aankomen. Als christenen weten we dat God voor ons een prachtige eindbestemming in gedachten heeft. Dat is een enorme troost en een schitterend vooruitzicht.
Jan Willem Vroegop