Jongeren die zijn afgehaakt bij de kerk en het christelijk geloof, geven vaak aan dat ze mensen in hun leven kennen die het ene zeiden, maar het andere deden. In het eerste artikel stelden we de vraag: hoe kunnen we een goede identificatiefiguur zijn voor onze kinderen?
Het is belangrijk dat we Bijbelse normen en waarden niet alleen onder woorden brengen, maar ze in ons binnenste dragen. Die binnenkant wordt zichtbaar naar buiten toe, in liefde tot God, onszelf en onze naaste. Als we zo leven, zien onze kinderen in ons een spiegel van God. Hoe dat kan? Als God met Zijn Geest in ons woont en werkt. Dan schrijft Hij Zijn wet in ons binnenste en ontstaat er liefde naar boven, liefde naar binnen en liefde naar buiten. Onze kinderen zien dan dat het ‘klopt’ en verlangen er ook naar God te kennen. Nu de vraag: hoe zien onze kinderen dat we onze naaste liefhebben als onszelf?
God weerspiegelen: liefde naar binnen
Liefde naar binnen is God als Schepper erkennen en loven voor wie je bent. Samen met je kinderen je verwonderen over hoe ontzagwekkend wonderlijk Hij ons gemaakt heeft. Ons lichaam, onze zintuigen, onze emoties. Ook ons verdriet mag er zijn. Jezus weende. Verberg je tranen niet, ook niet voor God. Zo zien onze kinderen dat zij ook zo tot Hem mogen gaan.
We worden opgeroepen om God te dienen met blijdschap, want Hij heeft ons gemaakt (Psalm 100). Jou en mij, met onze eigen gaven en talenten. Zie jezelf als schepsel van God als je voor de spiegel staat. Misschien is zo naar onszelf kijken een van de moeilijkste dingen voor ons mensen, omdat we soms zo de onvolmaaktheid in ons lichaam en ons ‘zijn’ ervaren. We zijn naar Gods beeld geschapen, maar door de zonde is ook ons lichaam onvolmaakt en wordt het door ziekte en ouderdom aangetast. Het mag naast elkaar staan. In hoe je gevormd bent God zien als volmaakte Schepper en tegelijkertijd troost vinden in God die alles nieuw maakt. Dát mag je laten zien door hoe jij met jezelf, je eigen lichaam en ziekte en gebreken omgaat.
God weerspiegelen: liefde naar buiten
Liefde naar buiten is liefde tot je naaste en dat mag je voorleven. Zo laat je Gods goedheid zien. Je deelt uit, je denkt aan de zieken of eenzamen. Zo straal je iets uit van Gods vrijgevigheid en Zijn barmhartigheid. Bij mijn moeder was iedereen altijd welkom, op elk moment. Het klopte met ‘vergeet de herbergzaamheid niet’.
Onze kinderen kunnen hierin ook een spiegel voor ons zijn. Als je met je kinderen leest over hoe de Heere Jezus zieken opzocht, en je bent juist die ochtend langs een zieke geweest, dan roept je kind misschien wel: ‘Ja mam, dat doen wij ook hè!’ Je hebt het voorgeleefd, het belang van het verhaal onderstreept.
God weerspiegelen: als vader en moeder
Het mooie is dat in de liefde tot je kind, God ook weer zichtbaar wordt. Hij wil Zijn beeld weerspiegelen, juist door het complementaire van vader en moeder heen. Het Hebreeuwse woord voor God wordt met twee tekens geschreven, waarbij het ene teken in het woord ‘man’ voorkomt en de ander in het woord ‘vrouw’.
Vader- of moeder zijn is je inzetten om God als Vader te imiteren. Daarbij heeft de man een speciale plek, als drager van de vadernaam om die naam eer aan te doen in trouwe zorg en vaderlijke leiding. Een moeder mag een veilige en geborgen plek bieden. Zo kan een kind voelen wat het betekent dat er bij God een veilige schuilplaats is. Een moeder wil haar kind beschermen, bemoedigen, troosten. Zo beeldt ze Jesaja 66 als het ware uit: ‘Zoals iemands moeder hem troost, zo zal Ík u troosten.’
Wie wij zijn voor onze kinderen heeft impact op hoe onze kinderen God zien. Een warme band met jou of het gemis ervan, is bepalend voor of je kind automatisch de nabijheid zoekt van een ander óf automatisch afstand neemt. Niet alleen met mensen maar ook met God. Je ziet bij mensen die een liefhebbende vader hebben gemist, hoe moeilijk het is om God als trouwe Vader te zien.
Een warme band tussen je kind en jou is trouwens ook nodig om jou als identificatiefiguur te zien. Vanuit een behoefte aan verbondenheid nemen ze je gedrag en opvattingen over.
De gebroken spiegel
Helaas zijn we spiegels met veel barsten. Het wonderlijke is dat God door alle gebrokenheid heen, ons kan gebruiken om te laten zien wie Hij is. Het gevaar is dat we voortdurend streven naar dé perfecte manier van leven. Maar we mogen leven van genade als we falen en als we het goed doen. Als je onterecht boos bent geworden, mag je eerlijk zeggen: ‘Ik ben niet een spiegel van God geweest in hoe ik me net gedroeg. Wil je me vergeven? Het was niet wat Jezus zou hebben gedaan en het spijt me oprecht.’ Dan leven we voor hoe je omgaat met je fouten: je gaat naar de persoon toe, je vraagt om vergeving. En je kind leert oefenen met wat God doet – Hij vergeeft keer op keer.
Laten we nooit stoppen met het najagen van het kennen van God. Hoe dichter je bij het Licht leeft, hoe meer Gods licht van je afstraalt. ‘Ouders zijn als de maan’, schreef eens een theoloog. ‘Ze worden verlicht door het licht van een andere autoriteit. Ze stralen niet uit zichzelf. Ze zijn een verre en bleke reflectie van de oorspronkelijke ouder van het kind.’ Daarbij doelt hij op God. Uiteindelijk gaat het er niet om dat ze in de spiegel jou zien maar hun identiteit vinden in hun Schepper en zich met Hem verbonden weten.
Thera Bravenboer
Gezinswerker IKC en projectleider Geloofwaardig opvoeden