Dominee Gurbe Huisman en zijn vrouw Wikje zijn weer terug op bekende bodem. De pastorie, de mensen en de gemeente van Onstwedde: het voelt voor hen vertrouwd. Het kleine boompje dat zij zo’n twintig jaar geleden plantten in de achtertuin van de pastorie is nu een grote boom geworden.
Op 23 mei 2003 werd ds. Huisman voor het eerst bevestigd als predikant van CGK Onstwedde. De gemeente van Onstwedde was dankbaar dat er weer een eigen predikant was. De vorige predikant, ds. Lof, mocht voorgaan in de bevestigingsdienst. We zijn een kleine twintig jaar verder. We schrijven 5 maart 2023. Opnieuw wordt ds. Huisman bevestigd als predikant van CGK Onstwedde, en ook nu is ds. Lof degene die hem mag bevestigen. Een bijzondere weg: zo vaak gebeurt het binnen de CGK niet dat een predikant voor een tweede keer aan dezelfde gemeente verbonden wordt.
De tekst van de verkondiging was genomen uit 2 Timotheüs 2:8: Houd Jezus Christus in gedachten, uit het nageslacht van David, die uit de dood is opgewekt. De opgestane Heer en Heiland moet verkondigd worden. Dat was de boodschap voor ds. Huisman, maar ook voor de gemeente van Onstwedde. Dat is de kern!
Hoe kijk je zelf terug op deze bevestigingsdienst?
Heel dankbaar. Bijzonder dat ds. Jaap Lof de dienst heeft geleid. En de weg die de Here God zo met ons gegaan is, het is heel wonderlijk. De dienst was een bemoediging om het van onze Heer te verwachten. We moeten Hem in het oog houden. En dat doe ik van harte, met vreugde.
’s Middags deed je intrede in de gemeente. Wat was de kern van de boodschap?
In deze dienst heb ik gekozen voor een gedeelte uit de Jakobusbrief. Dat geloven niet alleen maar bestaat uit woorden, maar dat het ook doen is. Zoals het Hebreeuwse woord dabar: woord én daad! Het is belangrijk om je geloof handen en voeten te geven.
We hoeven niet echt kennis te maken, want de meeste lezers zullen jullie wel kennen. Misschien is het wel goed om wat te vertellen over jullie huidige situatie?
Ja, dat is goed om daar wat over te delen. We zijn dankbaar dat we samen (Wikje en ik) hier in Onstwedde mogen wonen. Met de gezondheid van Wikje gaat het niet goed. Ze heeft opnieuw borstkanker, het is weer teruggekomen en ook uitgezaaid. Dat betekent dat we samen ook al wel in een soort rouwproces zitten, van langzaam loslaten. We spreken er samen veel over. We voelen ons ook gesteund door broeders en zusters die meeleven.
Bijzonder: na de tijd als missionair predikant in Zuid-Afrika heb je in vier gemeenten in Nederland mogen dienen, die alle vier in het Noorden liggen (Onstwedde, Emmen, Winschoten en opnieuw Onstwedde).
Ja dat klopt. De gemeenten in het noordoosten van Nederland liggen mij en ons wel. We sluiten voor mijn gevoel wel aan bij de mentaliteit die er heerst in dit gedeelte van het land. In Onstwedde is de uitspraak bekend: ‘dan heuren joe bie ons’. Dat gevoel overheerst van beide kanten. Er is een stuk verbondenheid en daar zijn we onze Heer dankbaar voor.
Het is wonderlijk hoe de Here ook nu ons en de gemeente weer samen heeft gebracht. Wijzelf, maar ook de gemeente ziet dat zo. We hopen, en ik heb daar ook alle vertrouwen in als we het van de Here verwachten, een goede tijd hier in Onstwedde te hebben.
Hoe ziet je werk er de komende periode uit?
Ik ga regelmatig voor in de diensten. ’s Ochtends sluit ik met het Bijbelgedeelte vaak aan bij het thema van Bible Basics, de methode voor de zondagsschool. En in de middagdiensten ben ik begonnen met het preken vanuit de Heidelbergse Catechismus. Verder zijn er de catechisaties (nu nog zowel in Winschoten als in Onstwedde) en het pastoraat. Dat heeft wel mijn hart. Mensen ontmoeten, naar hen luisteren, met hen meeleven, hen bemoedigen en samen de dingen bij de Here brengen.
Wat is je wens/gebed voor de gemeente van Onstwedde?
In de intrededienst sloot ik de preek af met een Franciscaans gebed. Een gebed om daadkracht, ik zal het hier delen:
Heer, geef mij een onrustig gevoel over gemakkelijke antwoorden, halve waarheden en oppervlakkige relaties. Zodat ik op zoek ga naar de echte waarheid, en liefheb met heel mijn hart. Heer, geef me kwaadheid over onrecht, onderdrukking, uitbuiting, zodat ik me steeds inzet voor gerechtigheid, vrede, vrijheid onder de mensen. Heer, geef me tranen om te huilen met hen die pijn lijden, afgewezen worden, wegkwijnen of alles verloren hebben, zodat ik mag omarmen en troosten en pijn kan veranderen in vreugde. Heer, maak me zo dwaas dat ik geloof dat ik echt een verschil kan maken in deze wereld, zodat ik met Uw genade, door Uw Geest, in Uw kracht, doe waarvan anderen zeggen dat het onmogelijk is. Amen.
Dat is mijn wens, mijn gebed. Dat we een biddende gemeente zijn. Maar dan ook zo: eerst gevouwen handen, maar daarna de handen uit de mouwen steken.
Hartelijk bedankt voor het gesprek. We wensen jullie beiden van harte Gods zegen en nabijheid toe in alles.
Sjors Bulten, Nieuwe Pekela