Hemelvaart is altijd een wat lastig feest voor ons mensen. Lastig om aan te geven wat we nu precies vieren en lastig om de betekenis voor ons geloofsleven aan te geven. Met het Kerstfeest, Goede Vrijdag, Pasen en Pinksteren vinden we dat in het algemeen minder moeilijk.
Als we de Bijbel goed lezen dan is Hemelvaart de kroon op het werk van de Heere Jezus. Zoals een voetbalclub na het winnen van de beker op dat moment bijzonder blij is, maar op een ander moment gehuldigd wordt. Zo zou je de Hemelvaart van Christus kunnen zien. Op Goede Vrijdag is betaald voor de zonde van de wereld, op Pasen is de macht van dood en van verderf overwonnen en bij de Hemelvaart gaat Jezus als Overwinnaar naar de hemel.
Als we dat aspect goed in het oog houden, kunnen we ook begrijpen waarom Lukas in zijn evangelie de Hemelvaart koppelt aan het begrip blijdschap. We lezen in Lucas 25: 51-52 "En het geschiedde, terwijl Hij hen zegende, dat Hij Zich van hen verwijderde. En Hij werd opgenomen in de hemel. En zij aanbaden Hem en keerden terug naar Jeruzalem met grote blijdschap"
Van Lukas horen we dat Jezus naar de hemel gaat en dat juist zijn afscheid reden tot grote blijdschap is.
Het einde van het Evangelie
In het laatste hoofdstuk van Lucas gebeurt er heel veel. Lucas beschrijft heel beknopt de opstanding van de Heere Jezus uit het graf, vrij uitgebreid de ontmoeting met de Emmaüsgangers, de verschijning van de Heere Jezus aan de elf apostelen en dan de hemelvaart. En dat allemaal in 53 verzen. Alsof hij daarmee zeggen wil dat de hemelvaart een slotakkoord is op wat er allemaal in het voorafgaande beschreven is.
Er is nogal wat beschreven! Lucas, de dokter, heeft getekend dat Christus geboren werd en dat de eerste mensen die dat mochten horen, herders waren. Het uitschot van de maatschappij. Lucas heeft laten zien dat Jezus mensen opzocht die ziek waren, mensen die er niet bij hoorden, mensen naar wie niemand omkeek. Deze mensen hoorden uit Zijn mond woorden van vergeving en genade. "Ik zeg u dat er evenzo blijdschap zal zijn in de hemel over één zondaar die zich bekeert, meer dan over negenennegentig rechtvaardigen, die de bekering niet nodig hebben" (Luc. 15:7).
Scherp tekent Lucas dat er alleen door geloof en bekering toegang tot het koninkrijk van God is. Alle ongeloof, alle beroep op afkomst of wat dan maar ook, wordt door de Heere ontmaskert. Geloof, dat is de sleutel tot het koninkrijk.
Als de Heere Jezus is opgestaan uit de doden herinnert Hij de mensen die Hij ontmoet voortdurend aan Zijn woorden. Ik heb het u toch gezegd?
Als Hij opvaart naar de hemel doet hij dat zegenend. Ook in dat laatste gebaar van de Heere laat Hij nogmaals Zichzelf zien: de zegenende Heere Jezus. Zegen voor discipelen die er niet zoveel van begrijpen, die Zijn woorden maar nauwelijks kunnen herinneren. Zegen voor twijfelende harten.
Wat de Heere Jezus gezegd heeft bij Zijn hemelvaart, welke zegen Hij uitgesproken heeft, weten we niet. Misschien dat die oudtestamentische woorden van de Aäronitische zegen geklonken hebben. We weten wel dat het Jezus is, Die zegent. Hij, Die geleden heeft, Die gestorven is en Die is opgestaan. De hemelvaart sluit het evangelie af, de Opgestane zegent Zijn discipelen.
Het einde van het Evangelie
Als Hij Zich verwijderd heeft en is opgenomen in de hemel, dan aanbidden de discipelen Hem. Ze keren naar Jeruzalem terug met grote blijdschap en ze zijn voortdurend in de tempel, terwijl ze God loven en danken. Geen droevige gezichten, maar grote blijdschap heeft hun harten vervuld. Net zoals die herders, in het begin van Lucas, ze verheerlijken en loven God om alles wat zij gehoord en gezien hebben, zoals tot hen gesproken was.
Je zou het de opbrengst van de hemelvaart kunnen noemen als slotakkoord van het Evangelie. Koning Jezus verlaat de aarde om aan de rechterhand van Zijn Vader te regeren. Hij maakt Zich op om voor de tweede keer naar deze aarde te komen. Zijn volgelingen zien daar naar uit. Ze loven God en verheerlijken Zijn naam. Hij is daar tot heil van Zijn leerlingen. Hij pleit bij Zijn Vader voor Zijn leerlingen, Hij is daar het onderpand dat ook zij eens bij Hem zullen zijn en Hij stuurt Zijn Geest.
Door die Geest ga je de dingen zoeken die boven zijn, waar Christus is. Door die Geest krijg je zicht op het Evangelie, de boodschap van de Opgestane. Door die Geest krijg je vreugde in je bestaan. Feest, omdat Hij is opgevaren naar de hemel. Feest, om dat Hij mijn Heere en mijn God wil zijn.
Sursum Corda
Hemelvaart is dus de bekroning van het werk van Christus. Tegelijk maakt het de harten van de discipelen klaar voor de tijd van de Geest, de bedeling van de Geest. Die belofte wordt op het Pinksterfeest waar. We mogen van de opgevaren Christus verwachten dat Hij ons Zijn Geest gaat en blijft geven. Dat wordt zichtbaar in -zoals Kolossenzen 3 dat zo prachtig beschrijft- in het zoeken van de dingen die boven zijn, waar Christus is. Dat betekent uiteraard niet dat we onze aardse zaken en taken moeten verwaarlozen. Dat betekent dat we ons leven in het licht van de verhoogde Christus zien.
Vanuit de hemel is Hij bij ons, door Zijn Geest. Hij in de hemel, Zijn volk hier op aarde. Dat heeft iets voorlopigs in zich, zo blijft het niet. Als Christus, Die zegenend ten hemel voer, terug zal komen op de aarde, dan is deze scheiding voorbij. Daar verlangt de gemeente naar, daar hoopt de gemeente op. Daarom hoofd omhoog, hart naar boven. Niet alleen omdat het hier beneden niet is, maar vooral omdat Christus daarboven is.
Jurrian Oosterbroek, Dronten