De elf volgelingen van Jezus staan verloren op een berg,
de Heer is van hen heengegaan.
Zomaar, recht omhoog de hemel in.
Engelen moeten de discipelen weer tot de orde roepen.
Liefdevol met een geweldige belofte:
Wees gerust mannen, Jezus komt weer!
Wat hebben ze een enerverende tijd achter de rug. Hoogte- en dieptepunten volgden elkaar in snel tempo op. Het begon met de euforie bij de intocht in Jeruzalem, nu zou het gaan gebeuren dachten ze. De Heer wordt Koning en we schoppen de Romeinen het land uit. Hosanna, de Koning! En wat te denken van zijn optreden in de tempel, wat een lef om zo het plein schoon te vegen.
En toen, een week later, die bijzondere paasmaaltijd. Wat schrokken ze toen Jezus zei dat een van hen Hem zou verraden. Niet te geloven toch?
Dat Judas zoiets kon doen, ongelofelijk. Wat een verschikkelijke dagen waren dat.
De Meester, veroordeeld, gekruisigd, gedood. Hier zitten ze dan, bang en met de deur op slot. Het geschreeuw van het volk klinkt nog na in hun oren.
Maar nu, de laatste weken zijn zo bijzonder. Jezus stond op uit het graf. Ze konden Hem weer zien, met Hem eten, met Hem praten, maar vooral naar Hem luisteren. En niet alleen de elf discipelen, maar daarnaast waren er wel vijfhonderd mensen aan wie de Heer is verschenen in die korte periode na Zijn opstanding.
Vijfhonderd mannen en vrouwen konden getuigen van Zijn opstanding, lezen we in 1 Kor. 15:6. Vertellen van die geweldige boodschap. Bijzonder zoals dat begin uitgroeide tot een wereldkerk van miljarden gelovigen. Daar moet wel iets bijzonders mee aan de hand zijn. Nou, juist dat vieren we met Pinksteren. Jezus beloofde, dat Hij met zijn Geest in onze harten wilde wonen en dat wij allemaal ingeschakeld mochten worden in de opbouw van Zijn koninkrijk. En dat gaat nu al tweeduizend jaar dag in dag uit door. Iedere dag horen mensen van dit grote wonder, deze redding voor de mensheid.
Iedere dag komen er mensen tot geloof.
En nu? Inmiddels zijn wij 4422 kilometer verwijderd van de plaats waar alles begon en in de tijd vele, vele, eeuwen verder, maar nog steeds werkt de Geest in de harten van mensen.
Wat een wonder en wat een zegen om dat mee te mogen maken. En wanneer je dat beseft wil je niets anders dan daarbij horen en meebouwen aan de toekomst van dat grote gezin. Want die belofte van dat ene moment op die berg tijdens Hemelvaart geldt nog steeds: Jezus, Gods Zoon, onze Redder en Middelaar, komt terug en dat kan best wel eens niet zo lang meer gaan duren. Dus…
Art van der Molen, Bierum