Deze week het verhaal van Francine en Kornelis Kolstein. Zij wonen sinds juli 2002 in Canada en genieten daar van hun pensioen.Toen zij uit Rotterdam vertrokken, luidt de titel van een boek, waarvan Cees Zevenbergen de auteur is. Emigratie via Rotterdam door de eeuwen heen.
Nu: toen wij vanaf Schiphol vertrokken, naar Canada op 5 juli 2002.
Wij, mijn vrouw Francine en ik, Kornelis, hebben geen kinderen, dus kun je in dit geval niet spreken van een gezin. We hebben in Nederland beide in het onderwijs gewerkt, Francine bij de Mode & Kleding opleiding en ik in de opleidingen voor verpleegkundigen en verzorgenden. Wij zijn beide vervroegd gepensioneerd zodat we vrij konden gaan en staan waar we wilden.
Eerst even een stukje geschiedenis:
Op 1 mei 1960 zijn we als gezin, vader, moeder, zus en ik (Kornelis) uit Rotterdam vertrokken naar Canada. Ik was toen 15 jaar, onze bestemming was Winnipeg, Manitoba. We zijn daar gesponsord door de Christian Reformed Church. Mijn vader was bakker van beroep en heeft daar goed werk gehad. Mijn moeder kon zich niet aanpassen en wilde per se weer naar Nederland. Dus??. na 5 jaren gingen we weer terug, helaas!
Canada is altijd in mijn gedachten blijven hangen en ik had mij voorgenomen, dat ik vroeg of laat terug wilde naar dat grote, prachtige land. Daar is het dan in 2002 van gekomen en Francine was daar wel voor te vinden, zeker na een paar bezoeken aan Canada. Wij werken dus niet in Canada, maar genieten van ons pensioen.
We hebben in 2001 contact gezocht met de Free Reformed Church in St. Thomas, ON. een gemeente van 300 zielen. Omdat we geen familie hadden in Canada, hebben we in eerste instantie contact gezocht met een zusterkerk van de Chr. Geref. Kerken in Nederland. We kregen een uitnodiging om te komen, voordat we definitief zouden vertrekken. We zijn daar twee weken geweest en er was onderdak georganiseerd bij twee families van de kerk. Bij elke familie hebben we een week gelogeerd. De gemeenteleden waren erg vriendelijk en gastvrij en wij waren reeds in het wekelijkse bulletin van de kerk aangekondigd. Wij hebben dit als zeer positief ervaren.
Tijdens ons bezoek hebben we kunnen kennis maken met de plaats St. Thomas, leden van de Free Reformed Church en met de Canadese samenleving, die toch anders is dan de Nederlandse samenleving. We hebben een huis gekocht en een auto, dus dat was geregeld. We hadden geen moeite met de taal van het land, in dit geval Engels.
Kerkshoppen
Wij hebben ons helaas niet kerkelijk kunnen vinden in de Free Reformed Church in St. Thomas. We kwamen uit de Chr. Geref. Kerk van Zwolle en de overgang was heel erg groot, te groot voor ons. We hadden het gevoel of we zeker 40 jaar terug werden gezet. Het deed mij denken aan de jaren 60 van de vorige eeuw. Zeer sober, het woord ?sin? ligt voor in de mond. Censuur wordt nog altijd toegepast en zelfs jonge mensen vinden dat censuur moet worden gebruikt, ook als je bv. de middagdienst verzuimt. De prediking is in drie punten, saai en droog. Men laat de prediking gelaten over zich heen komen en na de dienst tijdens het koffiedrinken, komt men weer tot leven.
Er is geen aandacht voor de kinderen, geen kindernevendienst en als er iets bijzonders is bv. een koor, dan wordt dit na de dienst en na het eten ingelast, mag beslist niet tijdens de dienst. De morgen- en de middagdienst worden goed bezocht, daar zit geen verschil in. Ook houden ze zich niet aan de kerkelijke kalender, dat is R.K. Na drie maanden hebben we besloten om niet meer ter kerke te gaan bij de Free Reformed Church. We zijn gaan kerkshoppen en het eind resultaat is, dat we helaas niet meer bij een kerk zijn aangesloten. Het kerkelijk leven heeft in Canada twee facetten, godsdienstig en sociaal, wij hebben het gevoel dat het sociale aspect vaak het grootst is, maar is moeilijk in een grafiek weer te geven.
Eigen kerk
Ook hier heeft iedere groep emigranten hun ?eigen kerk? meegenomen vanuit hun vaderland: Gereformeerden (Christian Reformed), Geref. Vrijgemaakt (Canadian Reformed) Chr. Gereformeerden (Free Reformed) en dan nog de United Reformed Church, die kerk is gesticht in 1992, een afscheiding uit de Christian Reformed Church. Struikelbrok waren: o.a. vrouw in het ambt en de positie van homoseksuelen, hun toelating tot de ambten. Er is geen samenwerking tussen de kerken, van Gereformeerde gezindte, soms wat onderlinge vage contacten, want het wantrouwen is groot.
Goed wonen
We missen de kerkelijke verbondenheid wel, wat je ook merkt in het krijgen van vrienden. Vriendschappen zijn hier sterk kerkgebonden. Toch zijn we blij dat we gekozen hebben voor Canada. Het is een heerlijk groot land, minder overheidsbemoeienis, meer kansen om een bedrijf voor je zelf te beginnen en een heel goed land voor boeren. Ook het klimaat is een stuk beter voor onze gezondheid, droger en winter is winter, zomer is zomer, geen druilerig somber en vochtig weer. Omdat Canada een emigratieland is, is het een multicultureel land geworden en dat geeft hier geen enkel probleem.
We hebben zeker geen plannen om terug te keren, dat kan ook niet, want we hebben nu beide de Canadese nationaliteit en paspoort. Wij missen Nederland beslist niet.
Op internet volgen we het wel en wee van de Noordelijke Chr. Geref. Kerken via het Kerkblad voor het Noorden en we luisteren vaak even naar een kerkdienst op internet, daar zijn vele mogelijkheden. Dit was dan mijn verhaal over onze verhuizing naar het buitenland.
Groet uit Canada en hartelijk welkom.
Kornelis & Francine Kolstein
49 Juniper Cres.
Strathroy, ON N7G 4G4
Canada
e-mail: bekend bij de redactie