Lucia de B
Het begon in 2001 toen in het Juliana Kinderziekenhuis waar Lucia werkte een baby op on-verklaarbare wijze overleed. Collega?s suggereerden dat Lucia er de hand in had gehad. En niet alleen in de dood van dit kind. De toenmalige directeur van het ziekenhuis schakelde om die reden justitie in. Het Hof in Den Haag oordeelde in 2004 dat seriemoord was bewezen en veroordeelde Lucia tot levenslang.
Het Hof in Arnhem kwam tot een ander oordeel. Lucia is onschuldig en werd het slachtoffer van vooringenomenheid en negatieve beeldvorming.
Na de uitspraak van de rechtbank heb ik met grote verbazing het interview met de oud-directeur van het Juliana Kinderziekenhuis gezien. Ik heb er geen spijt van dat ik in 2001 jus-titie heb ingeschakeld, zei hij. Ik zou het weer doen, voegde hij eraan toe. Hoe kan het dat de rechterlijke uitspraak hem niet tot de gedachte bracht dat in zo?n situatie er niet gehandeld moet worden op grond van beeldvorming en vermoedens?
Hoe kan het dat het Hof in Den Haag in 2001 tot veroordeling kwam? Een verklaring is dat rechters ook mensen zijn die fouten maken. Dat hebben we de laatste jaren vaker gezien, zoals in de Puttense moord. Maar toen werd ?alleen maar? de verkeerde persoon veroordeeld voor een moord. Maar Lucia werd veroordeeld voor een serie moorden, terwijl het om natuurlijke sterfgevallen ging.
Bovendien is nu geconstateerd dat het Hof in Den Haag belangrijk materiaal genegeerd heeft en de feiten zo heeft uitgelegd dat zijn interpretatie paste in de overtuiging dat Lucia schuldig was. Die overtuiging ging aan het wettig bewijs vooraf en gaf inhoud aan dat bewijs.
Gelukkig is de zaak heropend en is het terecht gekomen tot vrijspraak van Lucia de B. Een rechterlijke dwaling is hersteld. Voor zover er bij Lucia van herstel sprake kan zijn. Haar ver-dere leven is gestempeld door de drama?s die haar zijn overkomen.
Waarom deze feiten op een rijtje gezet? Ze hebben mij heel erg bepaald bij de negatieve ef-fecten van verkeerde beeldvorming en vooringenomenheid. Die zijn niet incidenteel, maar spelen in het menselijk verkeer een (veel te) grote rol. Dat gebeurt niet alleen in de maat-schappij, maar ook in de kerk. Ook daar worden mensen het slachtoffer van vooroordelen. Ze worden veroordeeld op grond van vermoedens en gevoelens, op grond van verkeerde interpre-taties en geruchten. Ik denk dat u zelf wel voorbeelden kunt noemen.
Volgens onze belijdenis behoort het tot het christelijk geloof om voor de eer en goede naam van mijn naaste op te komen en die te verdedigen (zondag 43 HC). In werkelijkheid gaat het te vaak geheel anders. Het mag zo zijn dat dat niet zulke vergaande consequenties heeft als bij Lucia de B. Maar de gevolgen zijn voor veel mensen niettemin rampzalig (geweest). De ge-schiedenis van Lucia de B zou ons oog moeten geven voor deze kerkelijke dwalingen. Laten we leren van onze fouten. Laten we eerlijk en zonder vooringenomenheid met elkaar omgaan. Daar valt voor de kerken heil van te verwachten.
Amersfoort
D. Visser