Als de rook om je hoofd is verdwenen …..
Nu ken ik verschillende definities van verslaving, maar ze zijn volgens mij allemaal ruim toepasbaar op roken. Maar zelfs al zou een roker niet verslaafd zijn, dan nog zijn de schadelijke effecten van tabak zo groot dat een christen niet zou behoren te roken.
Eerst maar even wat feiten om de kennis op te poetsen. In tabaksrook zitten zo’n vierduizend verschillende stoffen waarvan er ongeveer veertig kankerverwekkend zijn. Eén van de ingrediënten van tabak is nicotine. Een stofje dat zorgt voor een plezierig rustig gevoel, maar daarnaast ook sterk verslavend is. Zelfs zo verslavend dat het gemakkelijker is om af te kicken van heroïne dan van nicotine. Ondanks dat jaarlijks één op de vier rokers probeert te stoppen, is net vijf procent van de stoppers daarin succesvol. Gemiddeld kost elke gerookte sigaret elf minuten van je leven; in totaal is de levensverwachting van een roker daardoor tien jaar korter. Daar mag nog bij opgemerkt worden dat de kwaliteit van de laatste levensjaren van rokers vaak sterk verminderd is als gevolg van beroertes, hartaandoeningen en longziektes. Uiteindelijk zal van elke twee rokers er één overlijden aan de gevolgen van roken.
Voor de redactie van het medische blad The Lancet was dit reden genoeg voor een uiterst kritisch commentaar op 10 februari 2011. ‘De grote tabaksfabrikanten continueren’, volgens de redactie, ‘zonder ook maar een spoor van schaamte de verspreiding van hun epidemie van de dood. De tabaksindustrie verkoopt, verslaaft en moordt. Het is ongetwijfeld de meest wrede en corrupte zakenwereld die de mensheid heeft kunnen uitvinden.’ Tot zover The Lancet.
In ons kerkverband heb ik ondertussen nog nooit gehoord van tuchtmaatregelen tegen rokers. En dat terwijl het toch een overduidelijke moedwillige beschadiging van het lichaam betreft. Volgens de letter spreken we daarbij dan van een openbare zonde. De reden waarom we hier in ons land echter mild mee omgaan is gelegen in het feit dat we roken als een ‘volkszonde’ zien. Het besef dat een christen niet hoort te roken is bij een zo omvangrijk deel van de gelovigen niet aanwezig, dat pastoraat hier meer voor de hand ligt dan tucht.
Ik kan me daar helemaal in vinden en vind het dan ook geen enkel probleem om samen met rokers het avondmaal te vieren. Wel moet me van het hart dat ik van het genoemde pastoraat niet al te veel merk, maar dat terzijde.
Hoe zit het echter met andere volkszonden in ons land? Meten we niet met twee maten? Als voorzet noem ik alleen maar even het samenwonen. Een groot deel van de jongeren ziet daar geen enkel kwaad meer in en gaat eerst samenwonen alvorens te trouwen. Wie kan me uitleggen waarom we samenwonenden wel van avondmaal en ambten weren en rokers niet. Naar de letter denk ik zelfs dat er vanuit de Bijbel meer kritiek te leveren valt op rokers dan op degenen die monogaam samenwonen. Zouden er onder de ‘beleidmakers’ misschien meer rokers zijn dan samenwonenden?
’t Is maar een vraag.
Hoogeveen
Jan van Amerongen