- inspirerend gereformeerd
De laatste weken werd ik regelmatig bepaald bij koning Salomo. Wat mij opviel was hoe vaak in 1 Kon 1-11 het woord ‘hart’ voorkwam. Nu is dit geen meditatie. Wat ik er uit wil lichten zijn twee dingen: 1. Dat Salomo en het volk eerst ‘met heel hun hart de Here waren toegewijd’ - 1 Kon. 8:23 en 2. Dat Salomo als hij oud geworden is zijn hart laat meevoeren achter andere goden aan en zijn hart de Here, zijn God, niet meer volkomen was toegewijd - 1 Kon. 11:4. Zo ging het toe. Zo gaat het nu.
Hete hoofden
We verwijten onze voorvaderen nogal eens dat ze veel gedaan hebben met ‘hete hoofden en koude harten.’ Ware het anders geweest dan was het na de Hervorming 31 oktober 1517 anders gegaan. Het was anders gegaan na 1834 en na 1944, zo wordt soms gedacht. Er zijn er die willen herroepen en schuld belijden. Ze verklaren op het Malieveld en elders ‘we zijn toch één’. Intern willen we ruimhartiger een plek bieden aan de jeugd. We scheppen ruimte in de liturgie voor andere liederen en uitvoering. We hebben oog voor de specifieke plek die deze of gene gemeente heeft en dat deze daarom een andere opzet heeft. Bijvoorbeeld als zendingsgemeente. Christelijk bewogen en betrokken laat men zijn hart spreken en wil men open staan voor wat God doet in deze tijd. Dat is reden tot vreugde en dank.
Spannend
Tegelijk is het spannend om die ruimhartigheid in de praktijk vol te houden. We hebben van huis uit en van onze kerken uit de neiging om, als vroeger, de dingen toch weer ‘dicht te regelen’. Waar ruimte wordt gegeven, ontstaat tegelijk de beweging om ons dan toch wel aan de regels te houden. De Kerkorde is er toch niet voor niets! Die spanning is voelbaar in de CGK. Die spanning is voelbaar in de GKv. Die spanning is mogelijk voelbaar in uw gemeente. En zonder dat we dat bedoelden zijn we zo maar weer daar waar we niet wilden zijn: hete hoofden, koude harten. Frustrerend, vruchteloos en… vreugdeloos voor allen.
Hartverandering
Voor preciezen en rekkelijken in kerken en gemeenten is er een les te leren van Salomo. Uiteraard mag Spr. 3:5 dan wel geciteerd worden als motto: ’Vertrouw op de HERE met uw ganse hart en steun op uw eigen inzicht niet.’ Ieder staat allereerst voor de vraag: dien ik de HERE met mijn hele hart? Uw en mijn ‘Ja, ik van harte!’heeft geklonken op verschillende momenten in de kerk, in de binnenkamer. Klinkt die belofte van volkomen toewijding nog net als toen? Of is die van lieverlee in uw en mijn leven weggesleten. Is uw en mijn hart van lieverlee niet, net als bij de oude Salomo, weggevoerd achter andere goden. Die kunnen soms de gestalte aannemen van aloude stokpaarden of van eigengereide nieuwe plannen. Ons past allen ootmoed. Ik begreep dat de Vroege Kerk werfkracht had naar binnen en buiten door twee dingen: eenvoud en boetvaardigheid. Willen we klein en dienstbaar zijn aan elkaar en vrucht dragen als christen en als kerk, dan zullen we eerst allen weer klein moeten worden voor de Here God. De ontdekking van Luther dat de rechtvaardiging is uit geloof en dat alles is uit genade, moeten we herontdekken. Dat kan alleen door hartverandering, voor het eerst en voortdurend, door de Heilige Geest. Dan worden we en zijn we inspirerend gereformeerd.
Assen
Stoffer Otten