Je zult maar een pas bekeerde moslim zijn. En dan ook nog iemand die wacht op het verkrijgen van een verblijfsvergunning. En dan ook nog in een land waar jouw bekering met argusogen wordt bekeken. Is er wel een echte verandering te zien in jouw leven? Of wend jij wat voor om een vergunning te bemachtigen? En dan herinner ik me recente onderzoeken naar hoe niet-gelovigen christenen ervaren: christenen zijn mensen met wijzende vingertjes. Ze zijn vooral tégen van alles en nog wat. En verder zijn ze hypocriet en voor de rest van hun gedrag niet anders dan andere mensen. Oei, zouden wíj de toets doorstaan van: ‘dit is een echt christen’?
En stel: een moslim vertoont een bepaald soort bekeringsgedrag, om die felbegeerde streepjescode te krijgen waarmee het scanapparaat zegt: jij mag blijven. Lijkt hij niet verdacht veel op ons, christenen? In hoeverre vertonen we met regelmaat óók ‘goed gedrag’, om toegelaten te worden, geaccepteerd door onze kerk, collega’s en vrienden? Of door God? Nou ja, voor wat betreft God: als goeie protestanten zijn we natuurlijk opgevoed met de idee dat we met goed gedrag niet de hemel verdienen. Maar onze felbegeerde toegang tot de hemel is voor menigeen toch ook gebaseerd op het ‘juiste geloof’ (ook iets wat je ‘doet’), namelijk Jezus die gekruisigd is? Zeg maar: geloof in het (ware) geloof. Voor de rest van ons leven, onze karakterverandering, lijkt Jezus dan niet zo belangrijk. Natuurlijk, er moet aan de buitenkant wel wát te zien zijn: geregelde kerkgang, tegen euthanasie, tegen abortus, en nog wat van die sjibbolets. Anders wordt het ook zo ongeloofwaardig, onze uitstraling als christen. Of niet?
Maar voor de rest… we leven nog steeds met een aantal zaken als wrok, drift, vetes, gierigheid, luiheid, pronkzucht, trots, macht, kritische levenshouding. Of met leugens, manipulatie, verzamelwoede, alles-moet-leuk-zijn-houding, materialisme en passiviteit. Stel je nu eens voor dat er een commissie ons komt screenen … Anders gezegd: zijn we veranderd? Als u, die misschien al 50 jaar gelooft, nu tegenwerpt dat de Heidelbergse Catechismus, ja die van 450 jaar oud, spreekt van ‘slechts een begin van heiligheid ’ voor de allerheiligste, wat moet een bekeerde moslim dan in vredesnaam beginnen?
Ik vrees dat de meesten van ons het land uit zouden moeten. Wees gerust, wij hoeven het land niet uit. We zíjn het land al uit. We zijn het paradijs kwijtgeraakt, dat is: uit de intieme verbinding met God. En daarmee zijn we genoodzaakt tot overleven in plaats van echt leven. Ons ego heeft het druk. Zonder God moet alles leuk zijn vandaag, zoek ik houvast in materialisme, moet ik uit angst wel manipuleren, moet ik met leugens mijn leven er mooier doen uitzien. Zonder God wordt het doodeng als ik geen macht en controle heb. Zonder Hem moet ik zelf ervoor zorgen dat ik redenen heb om trots op mijzelf te zijn om wat ik voor anderen beteken of om mijn prestaties.
Tenzij … onze ziel, ons diepste zelf, wordt wakker geroepen door God en wij onze hoge afkomst en bestemming weer gaan herinneren. Zolang onze ziel slaapt, zijn we overgeleverd aan ons ego dat nooit genoeg heeft, dat verslaafd is. Onze ziel, de verborgen schat, ligt begraven in de akker. De kostbare parel waarnaar de koopman op zoek is. De plek in onszelf waarmee we verbonden kunnen zijn met God en met de krachten van het koninkrijk.
Hoogeveen
Nynke Sikkema-Holwerda