De laatste tijd loop ik er steeds vaker tegen aan. Veel christenen hebben of ontwikkelen een verkeerd godsbeeld. Dat is niet per se hen te verwijten, maar vooral theologen en predikers. Zij willen het evangelie zo relevant mogelijk maken voor de hedendaagse mens, ook voor de hedendaagse christen. Daarom veegt men de verborgen en ongekende zijden van God weg. Vooral een God die je liefheeft, die je aanvaardt zoals je bent, die je omarmt wordt gepromoot. Ik gebruik met opzet het woord ‘promoten’, omdat het amper meer met preken of bediening van het Woord te maken heeft. Ik hoorde een prediker zelfs zeggen: ‘Kerst is dat God voor je op de knieën gaat en je smeekt: "Aanvaard mijn liefde".' Afgedacht van het al te platte taalgebruik is het theologisch volstrekt onjuist. Het is waar dat Kerst kernt om de vernedering van Jezus. Het is het begin van zijn plaatsvervangend lijden en sterven. Het is tegelijk ook waar dat God in Christus majesteitelijk en onnavolgbaar opkomt voor zijn recht en glorie. Jezus ligt in de kribbe aan onze voeten, maar met de herders en de wijzen moeten wij door de knieën om te aanbidden. God was in Christus de wereld met zichzelf verzoenende. We geven de mens te veel eer, wanneer het van hem zou afhangen of Gods liefde en barmhartigheid én recht zich doorzet. We vallen er helemaal buiten, want zondig en onbekwaam. Ooit schreef de oude columnist Heldring dat we de zonde serieus moeten nemen. Verkondiging mag en moet aansluiten bij de hoorder, maar het is ook er bovenuit en er tegenin roepen. Het evangelie van het kruis is niet naar het vlees. Dat wil zeggen, het is niet naar onze wil en wens. Wie van een God en daarom een evangelie wil horen naar zijn wens en verwachting, zal vroeg of laat van God en het evangelie vervreemden. Teleurgesteld omdat God hem niet geeft wat hij wenst en verwacht, zal hij God verwerpen. Het einde zal ongeloof zijn. Verkondig het volle, tegendraadse evangelie! Dan alleen kunnen we de ware God kennen zoals Hij gekend wil zijn.
Stoffer Otten, Assen