Onlangs hield ForumC een congres, over ‘schepping en evolutie’. Iets waarover christenen nogal verdeeld zijn. Zulke kwesties zijn er meer: de homokwestie, vrouw in het ambt, zondagsheiliging.
Mensen houden van duidelijkheid. Financiële zekerheid, kloppende weerberichten, navigatie die je niet het bos instuurt. En ‘geloof’ biedt nog wat extra’s. We destilleren leefregels en ‘feiten’ uit de Bijbel om daar dan zo goed mogelijk in te ‘geloven’. Gecombineerd met de regelmatige vraag om vergeving zijn we dan ervan ‘verzekerd’ dat we op de goede ‘weg’ zitten.
Of het nog wel een ‘weg’ is is betwijfelbaar. Het lijkt meer een status quo. Met als bijkomend neveneffect dat wie het wat anders inricht, er anders over denkt, tegen Gods Woord ingaat. Maar hoe zit het met de idee áchter de regels, zo vroeg Rikko Voorberg zich af in een column (Nederlands Dagblad, 20 sept. ’14). De ‘geest’ achter de regels, de bedoeling achter het vertelde? Moet ons niet telkens voor ogen staan dat God uit is op onze bevrijding en genezing? Ik zou willen toevoegen: op relatie en onze bestemming? En als deze aspecten uit beeld verdwijnen, wordt het dan niet tijd om opnieuw na te gaan wat God bedoelt?
Onze behoefte aan duidelijke regels is overigens even ik-gericht als de behoefte om (Gods) regels aan de kant te schuiven omdat ze ons niet uitkomen. Beide manieren dienen ons ego, ons ‘ik’. Beide zijn vormen van valse zelfredzaamheid. In het eerste geval is er een ‘ik’ dat zekerheid wil, in het tweede geval een ‘ik’ dat zijn zin wil hebben. Beide hebben niks te maken met een leven in relatie met God.
De zekerheid van het geloof … Het enige zekere is ons kindschap van God. Maar wat vervolgens uit deze relatie opbloeit heeft niks van doen met vastgeroeste zekerheid. Zoals Jezus tegen Petrus sprak: Een ander zal u omgorden en u brengen waar u niet wilt. Dat is dus ‘Christus in ons’. Nogal een overname! Johannes de Doper zei: Hij moet groter worden, ik moet minder worden. Vastroesten, egoïsme en status quo horen daar dan steeds minder bij. Genezing en bevrijding des te meer.
Nynke Sikkema-Holwerda, Hoogeveen