17 februari 2016 staat in mijn heugen gegrift. Op die dag werd ik getroffen door een hartinfarct. Ik dank God dat ik het mocht overleven. Een wonder!
Anderhalve maand later rolt een mailtje binnen. Of ik, Nico, al een commentaar wil schrijven. Hoeft niet. Mag wel. Ik stuur een mail terug: ik schrijf een commentaar.
En nu denk ik: waar ga ik het over hebben? Mij ontbreekt elke behoefte om een controversieel onderwerp aan de orde te stellen of om te prikkelen. Wat spéélt er momenteel eigenlijk? In één keer is de stroom van activiteiten waar ik bij betrokken was wat betreft mijn bijdrage daaraan opgedroogd. Het ging om overleven. Het gaat om herstellen. Revalidatie is nu het woord. Vanmorgen deed ik nog een fietstest. Hoe sta ik ervoor? Voorzichtig pak ik weer wat ‘dingetjes’ op.
Maar wat ik vooral wil vertellen. Wat héérlijk dat ik er nog ben. Dat ik mag leven. Met mijn vrouw Jannet. Schat, ik hou van je. De kinderen. Kleinkind. Wat heerlijk om de warme voorjaarszon op mijn gezicht te voelen. De vogels te horen fluiten. De vaak nog kille regendruppels op me te voelen neerdalen. De ontvangen zorg in het ziekenhuis. Wat is het mooi om een boek te lezen. Dat ik alles nog op een rijtje heb. Te luisteren naar muziek. Opnieuw geraakt te zijn door de rijke en diepe inhoud van de Psalmen. Mensen te omhelzen die voor je leven vreesden en voor je hebben gebeden. Die korte aanraking van die zuster of broeder die zijn hand op je bovenarm legt en je blij toeknikt. De kaarten. Ja, kaarten. Bergen! Mails. Telefoontjes. Bossen bloemen. De vele, vele gebeden die tot onze God zijn opgezonden. De genade van mijn Koning te realiseren!
Alles heeft zijn tijd. Die uitspraak heb ik niet van een onbekende. Nu even geen kritische of scherpe vertogen. Nu even niet ‘ja, maar…’. Die tijden komen ongetwijfeld weer. Nu niet. Het is nu tijd om te genieten en intens blij te zijn. In het diepe besef dat álle tijden in Zijn hand zijn. Zowel in leven als in sterven het eigendom van mijn getrouwe Heiland Jezus Christus. Of om het met Klaagliederen 3:22 te zeggen: Genadig is de HEER: wij zijn nog in leven! Zijn ontferming kent geen grenzen.
N. Vennik, Groningen