Soms raakt nieuws je vanwege het contrast. Dat overkwam me vorige week toen ik de krant opsloeg. Eerst las ik een pijnlijk verhaal onder de kop: ‘Weeshuistoerisme als industrie’. Een paar pagina’s verderop stond een ontroerend inspirerend verhaal over een Spaanse priester die een restaurant voor daklozen is begonnen: ‘Dit Spaanse restaurant heeft waardigheid op het menu’.
Weeshuistoerisme? Eigenlijk had ik er nog niet zo van gehoord. Maar in Cambodja schijnt het heel gewoon te zijn, een prettige bron van inkosten. Toeristen vinden het een waardevolle aanvulling van hun trip om even bij een weeshuis langs te gaan. Ze krijgen daar dan bijvoorbeeld een dansvoorstelling te zien, maar ook een halve dag meewerken hoort tot de mogelijkheden. Maar zijn het wel echte weeshuizen? Lang niet altijd. Soms word een weeshuis alleen maar opgezet om op deze manier donaties binnen te harken. ‘Gidsen geven ouders op het platteland een paar dollar als ze hun kroost even mogen lenen.’ Onder het motto: ‘Kinderen zijn geen toeristische attractie’ probeert de overheid van Cambodja deze praktijken te ontmoedigen. Ook het Better Care Network waarschuwt toeristen om niet bij te dragen aan deze industrie. Tijd voor bezinning, tijd voor toegewijde werkers en tijd voor toegewijde gevers
In Madrid woont zo’n toegewijde werker. Priester Angel is in de Spaanse hoofdstad een bijzonder restaurant begonnen. ‘Zij die niets hebben’, kunnen er gratis eten. De priester heeft een prachtig concept bedacht. In zijn restaurant ‘Robin Hood’ eten overdag eerst de betalende burgers en van de winst kunnen later op de dag de armen eten. Beide groepen krijgen hetzelfde menu voorgezet en worden door hetzelfde personeel bediend. ‘Hier krijgen ze een beetje hun waardigheid terug.’ Ook van zijn kerk heeft hij een open huis gemaakt. De kerk is 24/7 open voor daklozen. De daklozen slapen op de kerkbanken. Er klinkt gewijde muziek. De bezoekers krijgen niet alleen eten en onderdak, ze krijgen ook raad. ‘Ze geven me goede raad, zo blijf ik op het rechte pad.’ Priester Angel wil graag dat de mensen voelen dat er van hen wordt gehouden. Dat kan alleen door toewijding.
Krijn de Jong, Urk