Nou denkt u misschien: ‘Wat hebben protonen met ons kerkblad te maken? Trouwens, wat zijn protonen?’
De aanleiding om over protonen te schrijven is een bunker die in Groningen gebouwd is. Deze keer niet voor oorlogsdoeleinden, maar om onderdak te verlenen aan een apparaat dat kankerpatiënten kan behandelen met protonentherapie. Voordeel van deze therapie boven ‘gewoon’ bestralen is dat het weefsel om de tumor heen veel minder beschadigd wordt. Daarom wordt protonenbehandeling vooral ingezet bij hersentumoren, oogkanker en bij kinderen. Het weefsel van kinderen groeit nog en is dus extra kwetsbaar.
Protonen zijn geladen deeltjes die kankercellen kunnen vernietigen. Ze worden met een snelheid van zevenhonderdmiljoen kilometer per uur afgeschoten en vliegen dan door een buis richting de patiënt. Magneten in de buis zorgen dat de protonen in het midden van de buis blijven vliegen en koers houden.
Gaat het u een beetje duizelen? Dat mensen zoiets kunnen bedenken, dat is toch onvoorstelbaar? Echter, de geleerden kunnen iets pas uitvinden als het al in de schepping aanwezig was. Zo prachtig heeft God alles gemaakt, dat je met ontzag vervuld wordt. Niet alleen de hoge bergen, maar ook de kleinste deeltjes waaruit iets bestaat. Alles heeft zijn functie. En wat mogen wij dankbaar zijn dat we wonen in dat deel van de wereld waar dit mogelijk is.
Op dezelfde dag dat in het nieuws was dat in het UMCG de eerste patiënt met deze techniek behandeld was, las ik ook een bericht over Uganda: Er is daar weer een bestralingsmachine. De oude was twee jaar geleden kapotgegaan, patiënten moesten naar het buitenland voor behandeling. Ziekten als aids en malaria krijgen meer aandacht dan kanker, hoewel dat laatste een groeiend probleem is.
Zondag is het ‘hulpverleningszondag’. We gaan collecteren voor Haïti, voor het bouwen van huizen die beschutting bieden na hevig natuurgeweld, voor het planten van bomen die beschermen tegen orkanen. Wij hebben het hier zo goed, vergeleken met veel andere plaatsen in de wereld. Laten we met elkaar royaal geven aan mensen die het nodig hebben. Niet alleen ver weg, maar ook dichtbij.
Geven alleen is trouwens niet genoeg, ook in ons gebed moeten we denken aan mensen in nood. Niet alleen op een speciale zondag, maar het hele jaar door. En dat zal nodig blijven tot Jezus terugkomt.
Janneke van der Molen, Bierum