Is de lijdenstijd binnenkort hetzelfde lot beschoren als het kerstfeest? Bijna iedereen doet mee, bijna niemand weet nog waar het om gaat. ‘40 dagen matigen, gelovig of niet’ konden we vorige week in het Nederlands Dagblad lezen. Doorlezend begrijp je dat steeds meer mensen en groepen de 40 dagen tijd gebruiken om hun eigen zaken aan de man te brengen. Overigens lang niet altijd verkeerde zaken. 40 dagen geen alcohol, 40 dagen niet gokken, 40 dagen niet roken, 40 dagen geen suiker, 40 dagen geen of minder vlees. En natuurlijk matigen met moderne media. Maar dat is dan gelijk ook het hele verhaal. Geen spoor van religieuze overwegingen bijvoorbeeld op de website 40dagenzondersuiker.nl. Misschien is het toch beter om te blijven spreken over ‘Lijdenstijd’ in plaats van over ‘40 dagen tijd’. Bij het woord ‘lijdenstijd’ kun je nog op een idee komen.
Ook de wereldverbeteraars hebben zich op de 40 dagentijd gestort. Ze moedigen de mensheid aan om in deze periode hun levensstijl te vergroenen en zo bij te dragen aan het redden van de wereld. Te grote woorden allemaal. Een tijdje geleden heb ik ergens een handtekening onder gezet en sindsdien krijg ik allemaal opgewonden mailtjes. Ze gaan samen met mij Nederland eerlijker, duurzamer, inclusiever en rechtvaardiger maken. Tjonge, ik krijg het er warm van. Het lijkt me allemaal een beetje te veel van het goede. Te veel voor een klein mensje. Daarom hecht ik juist aan de lijdenstijd. In die periode kijken we naar Christus, naar wat Hij gedaan heeft voor ons. Het is zeker goed om je van allerlei zaken te onthouden, maar met als doel om je beter op Jezus en op Zijn lijden te kunnen concentreren. ‘Leer mij, o Heer, Uw lijden recht betrachten…’
Hier en daar dringt ook in de kerk de gedachte zich op dat de redding van de wereld onze verantwoordelijkheid is. Dat is diametraal tegen de boodschap van de lijdenstijd. Jezus redt. Het is onze opdracht om deze boodschap in de wereld bekend te makken. Hij is geen krachtpatser en toch kan niemand tegen Hem op. Schrijver en dichter H.M van Randwijk (1909-1966) vatte het zo samen: ‘Ik ben de Held die niemand kan verslaan. Ik ben het Lam dat bloedt’.
Krijn de Jong, Urk