Ze keken vreemd op toen de vraag gesteld werd. ‘Want het hoort er toch bij?’
Iemand vertelde over een ontmoeting met christenen uit China, die jaren geleden had plaatsgevonden. Wat was er gebeurd? Hij was betrokken bij het werk van TWR, en was op reis geweest in Azië. Daar waren ze christenen uit China tegen gekomen. In het gesprek was aan de mensen uit China de vraag gesteld of ze wel eens wat merkten van de onderdrukking en vervolging in hun land?
Toen was het stil geworden! Met die vraag die in de lucht was blijven hangen!
De mensen uit China hadden hen vreemd aangekeken, alsof ze de vraag niet begrepen. Toen ze de vraag nog eens herhaalden, hadden de mensen nog vreemder gekeken en een wedervraag gesteld: ‘Vragen jullie of wij wel eens wat merken van de onderdrukking in ons land? Waarom stellen jullie die vraag? Als je christen bent, maak je dat toch mee?’
En ze hadden verteld: de één had verschillende jaren in de gevangenis gezeten omdat hij christen was geworden. Een ander was op staande voet ontslagen toen men ontdekte dat hij in Christus was gaan geloven. Een derde was een paar keer in elkaar geslagen. Een vierde …! ‘En jullie vragen of wij er wel eens wat van merken?’
Het was duidelijk een onbegrijpelijke vraag voor de broeders en zusters uit China.
En het is dat toch ook! Ja, want is het niet vreemd dat wij hier in het Westen, kennelijk op zo’n manier met geloven en kerk zijn bezig zijn, dat we juist de scherpe rand die erbij hoort niet voelen. Jezus zei: ‘Wie achter Mij aan wil komen, moet zichzelf verloochenen en zijn kruis opnemen.’
De mensen in China maakten het mee. Talloos velen maken het vandaag mee. Ze worden vervolgd, omdat ze Christus belijden. Het hoort erbij. Zij ervaren de werkelijkheid van het woord van Christus: ‘Ze hebben Mij gehaat, ze zullen ook jullie haten.’
Misschien moeten wij de vraag stellen: ‘Hoe komt het dat wij het niet meemaken’? Waar zou dat van komen?
Heel eerlijk: de vraag laat mij niet los!
Jan van ’t Spijker, Hoogeveen